Krak… en alles valt in duigen
In de haast blijft haar tas haken achter de deurkruk en scheurt het stoffen geval in tweeën. Ze kan zichzelf nog net staande houden als door deze rare beweging ook nog eens haar hak breekt. K ook dat nog!
Ze realiseert zich nu dat ze haar afspraak nu echt de niet gaat halen. Met een diepe zucht appt ze de non-profit organisatie, waar ze een praatje zou houden over passie, dat ze moet annuleren. Dan trekt ze haar schoen met zonder hak uit en zakt op de grond te midden van al het levensgruis en de restverschijnselen van haar tas.
Ze zeult veel te veel met zich mee
Spullen, veel te spullen omringen haar. Het is net haar leven. Snel pakt ze de grote spullen: laptop, lunchbox en notebook. Agenda en telefoon voor bereikbaar zijn. Stel je voor dat er iets aan haar neus voorbij zou gaan. Alhoewel, laatst hoorde ze van iemand dat je meer mist dan meemaakt in het leven. Haar blogboek gevuld met bijna even zoveel streepjes door woorden als woorden zelf. Een make-up achtig tasje waar nutteloosheid zichtbaar is omdat haar camouflage slechts een lippenstift is en die zit meestal in haar BH.
De kleine dingen, zoals losse visitekaartjes die ze nooit heeft ingevoerd of uitgenodigd voor linkedIn. Waarom zou ze ze eigenlijk nog gebruiken? Goede vraag, even parkeren voor op een dag… Een mooie kleurrijke Instagram met rake kleuren zou zoveel meer indruk maken dan een vage vlek als een grijs visitekaartjes onderin de tas.
Wat rest is levensgruis en niemanddallig stof
Als ze slim was geweest en wel georganiseerd dan was ze natuurlijk al veel eerder op zoek gegaan naar een degelijke tas, of had ze eerder de inhoud onder de loep genomen. En zo ook haar leven. En dan waren haar schoenen gewoon naar de schoenmaker gebracht. Maar er is altijd dat gebrek aan tijd, of dat gevoel van een gebrek aan tijd.
Vintage gedachten – waardevolle herinneringen
Terwijl ze daar dan toch zit, kijkt ze naar het levensgruis als kruimels, restjes en stof. Ze ziet dat het eigenlijk gaat over een waardevol verleden: vintage. Want ineens valt haar oog op dat steentje dat ze heeft gevonden tussen de miljoenen zandkorreltjes aan het strand van Katwijk aan zee. Het bonnetje van dat hotelletje voor die ene nacht, verfrommeld. Wat rest is slechts een propje. En zo’n heel klein engeltje, gekregen in de new-age winkel waar ze van alles van vond, maar dat haar ondertussen wel lichtere gedachten bracht. Een tissue met de bruine vegen van de fond de teint van haar vriendin, die na een goed gesprek besloot om voortaan zonder masker te leven. Levensgruis… dat wat rest als alle ’aandacht vragende stukken zijn verdwenen.
Zondag: dag voor reset, dag voor ruimte
Levensgruis… de basis van je leven als vriendschappen en warme herinneringen die je werkelijk samen deelde. Ze besluit dat het tijd is voor time – management. Voortaan brengt ze op zondag haar leven op orde. Dat wat belangrijk is voor haar. Zondag is voortaan me-time voor haar. Niet meer wachten om het leven door te nemen tot het moment op de parketvloer temidden van dingen. Zondag: de dag voor reset, dag voor ruimte.
This is not how the story is going to end
Herkenbaar? Een dag of dagdeel plannen in de week om te mijmeren, terug te kijken en vooruit te blikken helpt je orde te scheppen, maar nog veel meer aandacht voor jou. Een dagdeel helemaal voor jou en je gedachten, gevoelens en verlangens. Met stilte of een mooie cursus, meditatie of gewoon staren, lanterfanten of helemaal niks. Maar hoe ga je dat in hemelsnaam organiseren? Start met een uurtje als een dagdeel te groot is. Of begin deze week eens met een half uurtje eerder opstaan. En al lijkt snoozen zo fijn, je helpt jezelf er niet mee. Eerder opstaan en mediteren of schrijven wel. Begin deze week eens, je zult zien dat het een heerlijk gevoel geeft. RItme helpt je verder, en al wat aandacht krijgt groeit, het werkt net als de lente.
Vanaf nu bepaal jezelf de tijd en je ritme! Start met SUMMERSCHOOL, de online cursus geeft je ritme, persoonlijke aandacht, wekelijks een moment voor jou en je zult zien: daar leef je van op. Het maakt je stukken vrolijker en geeft je weer de regie in je leven. Geef je vandaag nog op en leef je leven zoals jij dat wilt!
Gerelateerde blogs
Het verhaal van het al in de knop verdorde roosje
Ik ben in de gelukkige omstandigheden om de meest mooie verhalen te horen. Ze komen op mijn pad via gesprekken en berichten in mijn mailbox. Ik geef ze heel graag door ter inspiratie om onze dag te kleuren. Ik wil je vandaag het verhaal vertellen van Anne, die haar droom na 50 jaar tot leven bracht. Niet zomaar een dag Eindelijk is het zover, de dag dat Anne aanschuift voor een visionboard. Niet zomaar een dag. Steeds kwam er iets tussen om werkelijk deel te nemen aan deze VIP-dag, waar je aandacht schenkt aan je verlangen en daar vorm aangeeft. De dag dat je als het ware een instagram van je ziel maakt. Een dag die ertoe doet. Bij Anne kwam het er maar niet van en dat het telkens anders gaat is misschien wel de rode draad in haar leven. Steeds is er iets belangrijker dan zijzelf en schuift …
Herinneringen maken…een van de zoetste zaken van het leven
Kretek, het eerste wat ik ruik als ik op het vliegveld loop. Lekker! Herinneringen aan vorig jaar komen naar boven en buitelen over elkaar. Als ik een dag later nog wat onwennig op het scootertje stap en langs de rijstvelden sjees, komen er nog veel meer herinneringen naar boven. De ontmoetingen, de vriendschappen en de enorme overvloed aan vertrouwen bij het zetten van een volgende stap door dingen te doen. Voor persoonlijke groei en natuurlijk voor Bloei! Wat was het prachtig en fijn om weer te voelen en te ervaren wat een maand wonen en werken op Bali mij heeft gebracht. Uitzoomen Toen ik vorig jaar thuis kwam, ging mijn leven in een stroomversnelling gekomen. Nu terugkijkend kan ik dat heel goed zien. Uitzoomen; ik doe dat te weinig. En jij? Doe jij het regelmatig? Een stapje naar achter om het grote geheel te kunnen zien? Dankbaar voor dat wat …
Durf jij voorbij het ‘grijs’ te gaan en je echte kleur te laten zien?
Een toffe tante Het is een grijze dag als ik heb afgesproken met mijn vriendin. Een hele toffe tante, alleen is ze dat op dit moment een beetje vergeten. Dikke mist hangt om haar kortgeknipte koppie. Een grote vent die daar doorheen komt. “Wie zit er nu eigenlijk op mij en mijn talenten te wachten, wie wil er met mij samen geloven dat het mogelijk is?” Zo begint ze haar klaagzang als we aan de koffie zitten. We zitten allemaal op jou te wachten “We zitten allemaal netjes op een rijtje op jou te wachten, armen over elkaar en wachten maar”, zeg ik. Ze kijkt me niet begrijpend aan. “Enkel zolang jij jezelf in nevelen blijft verhullen weten we niet wat we moeten doen om jou te helpen. Wat is er nodig en waar mogen wij van op de stoelen staan?” “Ach, je neemt me in de maling! Ik zeur …
Hoe een ”Ja-maar” vrije zone je leven 10x leuker maakt
Is het jou weleens opgevallen hoe vaak we eigenlijk Ja-maar zeggen? Te pas en te onpas en vaak als stopwoordje. En wist jij dat Ja-maar eigenlijk exact hetzelfde is als Nee-want…? En dat geeft best rare communicatie. In een gesprek lijken we op hetzelfde bevestigingsniveau te zitten, en toch is dat niet zo. Overal Ja-maartjes Vorige week leek het wel de Ja-maar week hier in de praktijk bij Bloei! Ik was zelf weer even wakker, nadat ik mezelf Ja-maar had horen zeggen, terwijl ik Nee – want bedoelde. En ook in de online cursus zag ik de Ja-maars als bloembollen opploppen in het veld. Overal Ja-maartjes. Is dat erg? Weet je op sommige stukken stemt het me een beetje verdrietig. Ik weet dat het in de cursus een fase is, maar toch vind ik het altijd even een lastig stukje. Ik zal je vertellen waarom. In de week van groen …