Hoe een ”Ja-maar” vrije zone je leven 10x leuker maakt

Is het jou weleens opgevallen hoe vaak we eigenlijk Ja-maar zeggen? Te pas en te onpas en vaak als stopwoordje. En wist jij dat Ja-maar eigenlijk exact hetzelfde is als Nee-want…? En dat geeft best rare communicatie. In een gesprek lijken we op hetzelfde bevestigingsniveau te zitten, en toch is dat niet zo.

Overal Ja-maartjes

Vorige week leek het wel de Ja-maar week hier in de praktijk bij Bloei! Ik was zelf weer even wakker, nadat ik mezelf Ja-maar had horen zeggen, terwijl ik Nee – want bedoelde. En ook in de online cursus zag ik de Ja-maars als bloembollen opploppen in het veld. Overal Ja-maartjes. Is dat erg? Weet je op sommige stukken stemt het me een beetje verdrietig. Ik weet dat het in de cursus een fase is, maar toch vind ik het altijd even een lastig stukje. Ik zal je vertellen waarom.

In de week van groen

Neem nu Hetty, een heerlijk mens, 43 en dol op het leven. Ze was het zat dat iedereen over haar heen liep en ze vergeleek zichzelf met gras. In de week van groen vertelde ze dat ze zich net als groen voelde. Die kleur is er altijd, is overal zichtbaar als je de natuur neemt, we zijn er ons eigenlijk niet zo van bewust. En zo voelde Hetty zich ook als mens; een vanzelfsprekendheid en ze ging nog wat verder. 
“Anne-Lies ik voel me eigenlijk groen gras, dat laat ook zo lekker over zich heen lopen.” Na dat inzicht, en toen de tranen waren gedroogd, was het genoeg. Mouwen opstropen en samen een plan van aanpak maken.

Kleuren gaan direct naar je gevoel

Ik vind het altijd prachtig als er inzichten zijn en hoe mooi je de grijze massa in het koppie kunt verrassen als je anders naar kleur om je heen kijkt. Kleuren gaan direct naar je gevoel en laten je verstand verbluft achter. Je bent net als Hetty in staat om je leven meer kleur te geven en de symboliek te gebruiken, wist je dat? Iedereen kan het, alleen niet zo maar. Je kunt het leren. En wat zo mooi is, groen is de kleur van je grenzen aan leren geven. Hoe mooi bij het proces van Hetty?

Ze doet haar best

Nu de Ja-maar. In de online cursus zie ik Hetty enthousiast aan de slag gaan en mooie inzichten delen. Ze is gestopt met zichzelf klein maken en leert elke dag iets moois. Ze groeit, want ja, al wat aandacht krijgt groeit. Ze geeft gas, die Hetty. En toch voelt ze verdriet en neemt me even apart. “Wat is dat nou, ik doe toch mijn best Anne-Lies?”
En dat is exact wat ze doet: haar best. Ze geeft gas maar stiekem met de handrem er nog. Het is een klassieker in wel graag willen groeien maar jezelf (onbewust) klein houden op een hele gewiekste wijze. Een manier die we bijna niet door hebben, maar zo bevrijdend is als je hem aanpakt. En helemaal niet moeilijk. De Ja-maar vrije zone. 

Oneliner

Weet je wat Hetty steeds deed als ze weer een inzicht deelde in die week, en vertelde dat ze zo genoot en wat er allemaal goed ging? Ze sloot altijd af met oneliners als: Ja-maar het duurt nog even voordat ik het snap. Of: Het lukt nog niet zo. Of: Ik vind het een prachtig inzicht, maar hoe ga ik dat allemaal onthouden? Of: Na 1 dag zit het er toch nog niet zo in. Of: Ja-maar best een lastige kleur. Al het moois dat ze voor de eindzin schreef, deed ze teniet door de Ja-maar. Hoe verdrietig is dat? Luister maar eens goed hoe vaak je het hoort. 

Zelfsabotage

Uiteraard hebben we het besproken en toen ze dat besefte, zag ze ook wat haar collega’s op het werk bedoelden als ze vertelde dat ze een negatieve inslag had. Pijnlijker was het voor haar om te ervaren dat haar tienerdochter gelijk had; ze damde de voorpret altijd zo in. En de buuf natuurlijk, die had het al best vaak proberen te vertellen. 

Voor Hetty was het een manier op stiekem toch niet de veranderingen, die ze graag wilde, aan te gaan. Zo saboteerde ze haar eigen transformatie. Kon ze cursus na cursus blijven volgen en laten zien hoe dapper ze haar best deed. Het geheim bij Hetty was haar angst om de verantwoording te pakken voor haar leven, hoe graag ze de groei ook werkelijk wilde. Door steeds Ja-maar te roepen, of gelijksoortige tekst, trok ze keihard aan de handrem van haar verlangen naar onbevangen en vrij leven.

Stap voor stap groeien

Sinds kort heeft ze een kaartje: Ja-maar vrij zone. Ze draagt het met zich mee en plaats het op haar bureau, zodat ze zichzelf herinnert dat ze stap voor stap mag groeien. Ook haar tienerdochter heeft een kaartje. En soms als haar moeder het vergeet, zet ze het even op tafel: Hallo mam, dit is een Ja-maar vrij zone.

Check deze dagen eens waar jij een Ja-maar vrije zone kunt maken. Wat een mogelijkheden zullen er dan ontstaan en wat zal de lucht lekker klaren. Wil je groeien als de natuur, in een positief en gestaag tempo zonder handrem of zelfsabotage? Maak dan gebruik van groen, verdiep je in de eigenschappen van de kleur en geef je op voor Lekker B(l)oeiend!  Het leven is te kort om voorbij te laten schieten. 

 Don’t be afraid to give yourself everything you‘ve ever wanted in life.

Met Lie(f)s