Inmiddels is het al weer lang geleden, maar ik kan de tijd zo voor me halen en de pijn van de voorbije liefde voelen. Ik denk dat iedereen zich wel kan voorstellen hoe dat voelt, omdat we allemaal die tijden kennen, toch? Of het nu je kalverliefde van ooit is of je relatie die wel 15 jaar duurde. Het doet pijn en lijkt nooit goed te komen. Of een andere pijnlijke ervaring, zoals de teleurstelling dat je droom ook werkelijk een illusie blijkt te zijn. Je verlangde zo enorm naar die dag dat het zou gaan gebeuren. De dag dat je zou ontwaken in die nieuwe werkelijkheid, werd een nachtmerrie. Ook dat lijkt nooit meer goed te komen. Het leven is voor altijd grijs en grauw en vooral zonder kleur.
Maar dan, beetje bij beetje, met hulp, veel liefde, zachte kleuren en gewoon het leven van alledag, ben je er ineens weer. Is de steen in je maag gewoon een kiezeltje waar je af en toe lekker tegenaan kunt schoppen. Je bent weer op weg. Op weg naar jezelf, op weg naar nog veel meer dan je ooit was.
We leren onszelf vaak goed kennen door deze ervaringen. Je leert waar je kracht zit, je leert wat belangrijk voor je is en je leert jezelf beter begrijpen. Je leert je eigen aardigheid. En als je dat weet, weet je meer wie je bent en is keuzes maken makkelijker en je leven meer vervuld.
Dan is er ineens weer reden tot een glimlach; je ervaart geluk en ziet alles veel helderder, meer dan ooit tevoren. Ineens zie je dat je regen nodig hebt om de hemel op aarde te halen en weer vol in het leven te staan. Donker om te weten hoe licht voelt. Regen om te weten hoe de zon schijnt. Met meer liefde, meer dankbaarheid en vooral veel meer helderheid.
Het is ook eigenlijk het verhaal van het leven en de regen heeft mij zoveel moois gegeven. Zoveel kracht, zo’n groot kleurrijk en zoveel helderheid met inzichten om ook anderen verder te helpen. Het is magisch. Menslief, ik wens je de hemel op aarde. En soms helpt het als jezelf zonneschijn maakt, jezelf kleur gunnen. Klik dan eens op deze LINK
Met Lie(f)s
