De magie van onze erfenis, het zondagse servies

Wat doen we met het servies van hun trouwen?

Een herinnering die me meeneemt naar de erfenis van onze ouders

Ik heb van die dagen waarin ik stiller ben. Mijmeren, melancholie en een beetje dromen en herinneringen ophalen. Waar ben ik dankbaar voor en voor wie ben ik dankbaar?  Een herinnering die me meeneemt naar mijn ouders die naar de andere kant zijn, maar waar ik vaak nog eventjes contact mee voel.  Een ode aan toen. En dat doen we met elkaar.

Afscheid van bijzondere dingen

De dag dat we afscheid namen van het huis van mijn vader en moeder was gelijk de dag dat we ook afscheid namen van al die typische spulletjes. Niet van meubels en kleding, maar van die bijzondere dingen. De kom waar we cakebeslag in maakten, mijn moeders breitas met die ene half gebreide sok, maar ook de stapeltjes met boodschappenbriefjes. We hebben allemaal een mooie doos gevuld met die dierbare herinneringen, die typische dingetjes. Supertrots was ik dat we dat goed deden. Zonder veel gedoe, maar met een lach en een traan was de verdeling een waardevolle ervaring. Of misschien geen verdeling, maar eerder een binding.

Het zondagse servies als erfenis

Behalve dat ene, dat magische mooie symbool voor warme herinneringen; feestelijke gelegenheden, zoals kerst, de zondagen en je eerste communie. De speciale dagen waarop zoete spanning in de lucht hing. Samen met een mooie jurk en de geur van verwachting. Het zondagse servies, het servies van hun trouwen…

Wie erft het?

Wat te doen met het servies? Want dat mocht niet verdwijnen. We wilden heel graag dat het bij elkaar zou blijven, net als wij. De mooiste oplossing was dat het naar het oudste kleinkind zou gaan, zodra hij op zijn beurt zou uitvliegen. Dat bleek toch niet zo’n goed plan, want neeflief ging studeren en wonen in een Rotterdams studentenhuis. Heerlijk leven en vrij zijn, maar of het servies daar zou floreren? Zou moeder Anna dat kunnen waarderen? Nou?

Bij elkaar blijven een besluit dat we nemen met deze erfenis

De oplossing waar we het al snel over eens waren, is een wonderschone. Het servies mocht bij elkaar blijven! Een keer per jaar komen we samen en eten we van zondagse porseleinen bordjes. Dan delen we met elkaar de heerlijkste gerechten, verhalen en herinneringen. Om de beurt organiseren we een etentje en zo reist de koffer met servies steeds mee. We waren al eens in kelders voor een workshop, op sjieke locaties waar de kelner serveerde op onze bordjes van weleer. Het servies was onderdeel van een moorddiner, een speurtocht en zelfs op de bowlingbaan met aansluitend gourmet was het warm. Het servies is nog heel en onze familie ook. Zo zien we het graag en zo gaan we door. Er schuiven nieuwe familieleden aan en we maken nog meer herinneringen. En altijd met een bubbeltje, een ode aan hen.

Deze erfenis brengt ons samen

In tijden dat het donker is in het leven, of gewoon zomaar op een dag in het jaar, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht als ik hier aan denk. En de betekenis van het porselein is als een heerlijk toetje, wit de kleur van vergeven, eenvoud en van nieuwe wegen helpt bij rouw. Als kleurcoach en kleurexpert weet ik dat de zilveren versiering  inzicht geeft en alles lichter maakt. Dat zijn de prachtige eigenschappen van de kleuren van ons zondagse servies, helpende, helende en stralende kleuren. Zoete herinneringen maken het leven mooi en kleur helpt je bij verwerking.

Kleuren troosten

Kleuren troosten, maken de tranen schoon om vervolgens verder te leven zoals je wenst een mooier kado kun je een familie niet geven. Ik help je graag weer zin en vormgeving in je leven aan te brengen voor het stuk dat voor je ligt. Je hoeft het niet alleen te doen. Klik HIER en maak een mooie start voor magie.

Met Lie(f)s