Gewoon zijn is voldoende

Vorig jaar verlangde ik een hele tijd naar niets. Het niets van zomaar stil zijn, van niets moeten of willen, nog niets plannen, geen ruis en van heel aards zijn.

Ik had steeds een plaatje voor de geest van kilometers omgeploegde klei, bijna zwart en lekker vet. Ik stelde me dat dan voor met hele dichte mist erboven. Zulke dikke mist dat je er druppeltjes van kon horen vallen. Het was vast ergens in Groningen. Stil, zonder afleiding gewoon puur zijn met wat er was. Weten dat er verte was maar het nog niet kunnen zien. Uitzicht was blijkbaar niet nodig. Gewoon zijn was voldoende.

Met meer zekerheid, eenvoudiger – stiller, warmer

In die tijd viel mijn oog ook weer op een citaat van Dag Hammarskold: Als ik mag doorgaan, met meer zekerheid, eenvoudiger – stiller, warmer. Ik vind dat zo een fijne. Voor mij gaat daar zo’n eenvoud uit, versimpeling van het leven met al zijn mogelijkheden. Alle ruis eruit en vol van eenvoud, net zoals kilometers dikke bruine Groningse klei. Niets meer en niets minder. Hoe heerlijk om gewoon een poos mee te zijn.

De mooiste Bloei!

Het klinkt misschien wat vreemd voor iemand die overal kleur en confetti ziet en niets liever doet dan bloeien. Maar de mooiste bloei krijg je door af en toe gewoon lekker met je beide benen op de grond te staan, met je handen in de klei en jezelf door-‘gronden’. De knop van enthousiasme een beetje zachter zetten om te kunnen waarderen. Je realiseren dat er schoonheid zit in het saaie van bruin en dat het nodig is voor het feest van kleur in het voorjaar voor de volle bloei. Ook vandaag ga ik voor de eenvoud van bruin, mijn voeten schoppend door afgevallen bladeren en mijn handen in de klei. En ik schrijf een ode aan bruin, kleur van rust, eenvoud en de zoete, saaie zijde van het leven…..en van chocola en appeltaart 🙂.
Bruin kleur van eenvoudigweg gewoon ‘zijn’.

Geen kleurtip meer missen? Liefst advies van Anne-Lies? Schrijf je HIER direct in voor een kleurrijk leven

Met Lie(f)s