De zijde roze kimono kan ik toch niet over mijn kant laten gaan?

Van verre zie ik haar hangen, enig in die tint roze en zacht van kleur, tussen alle kleuren van de regenboog. De andere kleuren lijken weg te vallen en ik voel het oudroze van de kimono rechtstreeks communiceren met mijn buik, mijn onderbuikgevoel. Vlinders fladderen rond en nemen steeds meer bezit van mijn lijf, terwijl ik bewonderend dichterbij kom. Het is gewoon zo waar en voelbaar. Kleur communiceert rechtstreeks met je gevoel en laat je verstand verbluft achter. Ik heb werkelijk geen idee wat er hier aan de hand is, maar dat er iets speelt tussen mij en de roze kimono is wel degelijk waar. Nog steeds een beetje in de war loop ik naar het kleurrijke rek bij het winkeltje van de yogaschool.

Lazy Sunday morning

Een prachtige zonnige zondagmorgen lacht me toe, net als de oudroze kimono op het hangertje. Ik zie mezelf al helemaal lopen in de zacht mat glanzende stof en hoe het voelt aan mijn huid, samen met deze fijne kleur. De lengte is mooi en de maat lijkt me ook goed als ik het zo inschat. In gedachte maak ik al combinaties, want mijn kimono’s draag ik overal en zijn te mooi om voor mezelf te houden. Het lijkt zijde te zijn en net op het moment dat mijn hand langs de stof glijd richting het prijskaartje, schreeuwt er iets heel hards in mijn oor: ‘Nee, niet nog eentje! Je hebt er al zoveel’ roept mijn verstand. Die enigszins weer grip lijkt te krijgen op de dromerige situatie. Ik vertelde je al eerder over mijn kimono fetisj en het lijkt alsof er weer een nieuwe liefde mijn kant op komt. Oudroze zijde kan ik toch niet over mijn kant laten gaan?

Geweldloos leven met deze roze kimono

Oudroze, kleur van de onvoorwaardelijke liefde, zacht en ook een beetje vergrijsd. Met grijs, of vergrijsde tinten laten we zien dat het een beetje introverte energie is, dus onvoorwaardelijk liefde voor jezelf. Vergrijsde tinten helpen je naar binnen te richten. Dat het zonder geweld mag en met liefde voor het leven zelf. Dat het zonder haast mag en vanuit creativiteit, zorgeloos en soepel de aandacht naar binnen. En het fijne van de kimono is dat je je met de eigenschappen van de kleur kunt omhullen als het nodig is. Als je er op dat moment niet zoveel van in huis hebt, maar er wel naar kunt verlangen.

De benauwende liefde van je schouders laten glijden

Als ik dan zo een poosje naar deze schoonheid op het houten hangertje kijk, krijg ik het ook benauwd en veranderen de vlinders in angstige gevoelens, in plaats van in vrolijke wondertjes. Zoveel zoetheid en zachtheid, zoveel liefde is even helemaal niet handig om te voelen. Ik heb haast en even niets met die kleur, toch? Nu even niet! Het enige goede van de kimono is dat je hem zo van je af kunt laten glijden, met de enorme zoete zachtheid en onvoorwaardelijke liefde. Ook al zo benauwend: al die liefde…..

De juf verwacht me

En zo draai ik me om. De schoonheid achterlatend op het hangertje tussen de schreeuwende regenboogkleuren naar de yogales naast het winkeltje. De juf staat klaar en mijn matje ligt al op me te wachten op de houten vloer. De muziek staat zacht en de wierook vindt langzaam een weg naar mijn neus. Even ontspannen, even niets anders dan mijn lijf de ruimte geven. Ik ben niet zo aardig geweest de laatste dagen voor mijn body, niet echt een buddy. Hard werken, jetlag en weinig slaap en heel veel plannen die ik graag vorm geef. Ik snap de stem dan ook heel goed die roept: ‘nee even geen roze, en nee even niet nog een kimono.’ Roze maakt het zachter, doet me ontspannen en maakt me liever voor mezelf en daar kan mijn ego op dit moment even helemaal niets mee. Nee hoor, yogalesje en dan weer tjop tjop door.

Daar gaat ze mijn roze kimono

En dit herhaalt zich een paar dagen. Ze blijft lonken, die roze beauty, en mijn stem blijft schoppen als het ware. Een innerlijke strijd waar je u tegen zegt, maar die zo mooi staat voor wat er gaande is. En dan ineens is ze weg. Ik kijk snel om me heen of ze op een hangertje hangt aan een ander rek? Of dat er iemand soms mee wegloopt? Het zou toch niet waar zijn? De roze kimono is verdwenen en mijn kans is voorbij…

Sale

Dan zie ik haar liggen, de glanzende zijde is doffig en de stof gekreukeld. Ze ligt in een biezen mand met een schreeuwerig rood bordje: Sale! Heel even maakt mijn hart een sprong dat ze nu betaalbaar is en dat het nu wel kan. Maar inderdaad heel even, want… Het laat me ook iets anders zien! Dat ik op dit moment alle signalen van mijn lijf negeer, dat ik denk dat het wel geregeld is met 1 lullig yogalesje in de week, dat hard werken de standaard is in plaats van hart werken. Dat iets waar ik heilig in geloof als jezelf steunen met helpende en helende kleuren ik aan mijn neus voorbij laat gaan, terwijl het staat te schreeuwen en voelbaar is dat het heilzaam is en ik het me alleen gun als het in de uitverkoop is. Dit is zo niet okay en confronteert me met hele oude patronen. Juist als je moe bent en even in een oud spoor zit lijkt het zich te laten zien wat er ooit was en dat vraagt helderheid van geest om het patroon te doorbreken.

Gooi jezelf niet in de uitverkoop

Dus pak ik haar op en sla haar uit zodat de eerste lichte kreukels verdwijnen. Ik zie de sleetse plekken van het hangen in het zonnetje op de schoudernaden en zie het als te veel dragen en stijve schouders. Stijfkop! Ik betaal en neem haar mee naar huis en poets haar op, net als mijn eigenwaarde en zelfzorg. Niet alleen meer in de uitverkoop iets kopen. Mijn oude yogaleraar roept het al jaren: ‘Gooi je energie niet zo in de uitverkoop, maar take care.’ Ik geloof dat ik het nu eindelijk zie. Ik begrijp nu ook oudroze, het duurt gewoon even voor de les tot mij komt.

Kun jij ook wel iemand gebruiken als mijn yogaleraar Erik? Ik ben er voor je en ga samen met jou aan de slag met zelfliefde en mooi leven! Kan echt al vandaag! Bellen? Appen? Mail? Vandaag.

Met Lie(f)s

Facebook
Pinterest
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

10 reacties

    1. Soms kunnen dingen zo voelbaar en zichtbaar zijn in verhalen, heerlijk vind ik het de lezer mee te nemen in die helpende wereld van kleur. Thanks Joke

  1. Jouw verhaal, zo herkenbaar, zo waar voor mij. Op het moment is het werken en door. Ik kan wel wat roze gebruiken. Dank je wel voor het delen.

  2. de film speelt zich voor mijn ogen af. Ik ben dol op uitverkoop zeg ik altijd maar jouw blog laat mij ook iets anders zien.
    Wat gun ik mezelf, uitverkoop?! Het mag niks kosten, altijd weer die tweestrijd, dat keuze moment doe ik het wel of niet. Gaat dit over geld of over….. Mooi inzicht, dank je wel Anne-Lies

  3. Heerlijk Anne-Lies…en mooi: zet jezelf niet in de uitverkoop. Die zin blijft wel fijn hangen. Dank je wel!

  4. Prachtig Anne-Lies! “Gooi je energie niet in de uitverkoop” die neem ik vanaf nu met me mee….
    Dankjewel.
    Ik heb denk ik nog nooit zo snel een blog van je gelezen…mijn ogen zoefde over het papier….zacht oud roze….mmmmmmm….🎀🌸🍥

  5. Wat een eye-opener Anne-Lies! Zo mooi en duidelijk geschreven.
    Wat gun ik mijzelf? Het doet bijna pijn.😥
    “Zet jezelf niet in de uitverkoop” Ik heb een uitdaging……

    1. Snap ik heel goed Jeanet! En wat fijn dat dit verhaal en mijn ervaring in woorden je helpen.
      Je schrijft: Ik heb een uitdaging. Ik vind dat altijd mooi, dat verlangen. In mijn trainingen en coaching heb ik het graag over een uitnodiging ipv uitdaging. De meeste vrouwen hebben namelijk al uitdagingen genoeg, al is het alleen al door die woordkeuze. Mag het wat zachter is uiteindelijk de vraag waarop iedereen ontspant en het veel leuker begint te te worden. Hoe is dat voor jou?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nog meer verhalen

Post van Anne-Lies

Spice up your life, dear en ontvang mijn Lie(f)sBrief met enige regelmaat op je digitale deurmat. Meld je hieronder aan dan ontvang je binnenkort kleurrijke post.