Als je ze daar zo ziet zitten, die 4 vrouwen op dat bankje, dan kun je eigenlijk niets anders doen dan glimlachen. Het beeld ziet er zo relaxed en comfortabel uit. Alle 4 een eigen houding. De een onderuit alsof ze 90 kilometer heeft gewandeld. De ander op het puntje van het bankje en dat niet alleen omdat het eigenlijk best een klein bankje is voor 4 personen maar omdat ze mooie dingen ziet. Na een daverende lachbui is ieder in haar eigen gedachten verzonken.
Gedachten over wat er in je leven speelt, gedachten die er toe doen en misschien wel de reden dat je koos voor een goede wandeling en een poosje buiten zijn.
Naar buiten, de natuur in en kiezen voor zendtijd voor je ziel. Groen om je heen omdat het zo’n fijne kleur is. 50 tinten groen en voor ieder wat wils. Voor iedereen een andere betekenis en voor iedereen een andere helende of helpende functie. Groen heeft zoveel diversiteit en betekenis en laat ons zo graag zien wat er speelt.
Neem nu de vrouwen op het bankje.
Lieve kan bijvoorbeeld het lonken niet laten op dit moment met het lichte limegroen. De blaadjes dansen in het zonlicht en lijken eerder limegeel dan groen. Hoewel ze het liefst haar ogen wil sluiten voor wat deze kleur haar wil zeggen maakt haar lijf aan alle kanten sprongetjes. Deze kleur van zichtbaar worden en zijn, van uit elkaar barsten van groeien en jezelf in het licht zetten net als de lente. Ze wil de kleur omarmen maar oh boy wat is het spannend.
Carlijn staart stilletjes naar het diepe donkergroen alsof ze er helemaal in mee getrokken wordt. Alsof ze zwemt in een tunnel van donkergroen, verstillend, intens rustgevend, met als enige geluid de slagen van armen in het water. Een tunnel waar de prikkels verstommen. Waar ze alleen is met zichzelf en mag rusten na heel hard werken. Rust, zoals alleen een volwassen boom vol in donkergroen blad kan uitstralen. Wat voelt dat fijn op dit moment, enkel voelen. Adem in, adem uit. Hoe zen kan groen zijn? Hoe zen kan zij zijn?
En dan Josefien. Zij voelt haar buik krimpen. Helemaal niet de rust van Carlijn. Haar maag lijkt zich om te draaien met het irritante uitzicht op al dat groen. Met name dat ene groen, die groen groen zeg maar. Niet grijsgroen, limegroen of smaragd nee echt groen groen. De groen die je helpt bij grenzen aangeven en waarvan ze weet dat haar iets te doen staat. De groen die zegt dat je niet hoeft aan te passen en dat je mag luisteren naar jezelf. Dat je het hek van je hart mag open en en sluiten wanneer jij dat wilt. Dat Ja naar jezelf soms nee is naar de ander en dat dat niets meer is dan vette pech voor die ander. De ander zorgt voor zichzelf. Dat is niet jouw taak want als je zo op de ander gericht bent wie woont er dan in jouw hart? Het leren voelen dat sommige relaties gewoon niet goed voor je zijn en door jouw nee veranderen. Misschien zelfs verdwijnen. Op die manier ontstaat er ruimte voor iets nieuws. De natuur houdt immers niet van leegte. Kijk maar eens naar een stukje braakliggend land. Voor je het weet is het weer groen en bloeien de klaprozen vol ornaat om voor jou te applaudisseren.
Vrolijke, blije Roos is voor de verandering stil en lijkt in een goed gesprek te zijn verwikkeld met een lichte olijfgroen. Alsof de kleur haar uitnodigt nog meer te luisteren naar haar intuïtie, naar haar talenten en haar levenswijsheid. Nu haar kinderen de deur uitzijn, haar lief bemoedigend langs de zijlijn staat, lijkt eindelijk het moment daar te zijn, kiezen voor persoonlijk leiderschap, voorbij de inschikkelijkheid. Nu niemand meer voor laten gaan maar de wereld trakteren op dat wat ze al die tijd heeft laten rijpen onder haar bescheidenheid maar waar de wereld wel op zit te wachten namelijk haar vrouwelijk leiderschap.
En zo werkt groen, het is boordevol betekenissen maar het belangrijkste is: Wat betekent het voor jou. Welke woorden komen er bij jou op na een uurtje in het groen. En wat doe jij met die inzichten? Laat je ze liggen of blaas jij ze leven in? Groen van lucht in je longen en liefde in je hart voor de groeiprocessen van het leven. Ga mee even naar buiten om jezelf de ruimte te geven en te ontdekken wat groen jou te vertellen heeft.
Liever samen? Geef je dan direct op voor en zie door de bossen weer de bomen. HIER kun je direct inchecken.
Met Lie(f)S
