Werken op Bali, het is magisch
“Vertel, vertel! Ik wil alles van je weten” roept ze in al haar enthousiasme via Zoom. Ze kijkt me aan via het heldere beeldscherm en draagt een warme wollen sjaal. Het is koud in Nederland en ik kan me er bijna geen voorstelling meer van maken in mijn korte spijkerbroek en flip flops hier op Bali. Maar waar moet ik beginnen? Over het eten? De lessen? De warmte? De mensen? Een onmogelijke vraag stelt ze me, dus geef ik haar een wedervraag: “Stel me 1 hele goede vraag en geef antwoord.”
“Okay, Hoe ziet je werkdag eruit?”
Kijk daar kan ik wat mee!
Mijn werkdag op Bali
Mijn werkdagen zijn eigenlijk heel variabel en afhankelijk van wat er op het programma staat. Is er een training of een retreat, of schrijf ik? En omdat er ook zoveel te doen is op Bali probeer ik ritme aan te brengen, zodat ik mijn energie goed verdeel en in de gaten houd. Maar dat is best wel een dingetje omdat er natuurlijk ook altijd nog mijn eigen magische groeiproces is.
Training geven
Laat ik beginnen met als ik de training Kleurpschologie geef. Dat doen we altijd in de ochtend, omdat het dan nog wat koeler is, iedereen lekker fris en de middag mooi open staat voor mijmeren of dat wat nodig is. Pauzes nemen we lekker aan de rand van het zwembad en we laten ons verwennen met de meest kleurrijke smoothies. En uiteraard kunnen de deelnemers verder doen waar ze zelf zin in hebben. Het is ook vakantie voor de meesten natuurlijk. Ik sta die dagen heel vroeg op, mediteer, schrijf, ontbijt en dan ontvang ik de deelnemers in mijn bungalow met de gele muur. Geel van weten wat je wilt en de richting in je leven ervaren. Vol focus en met plezier. Bungalow Kuning noemen ze hem hier. Voor de liefhebbers van Indonesisch eten; nu weet je waar nasi Kuning voor staat, gele gebakken rijst.
Vrijmaken wat je niet meer dient
De retreat vindt ook in de ochtend plaats, zodat (als dat verlangen er is) we in de middag verder kunnen gaan. In ons drukke Nederland zit de hete adem van de tijd in onze nek en dat wil ik hier niet voor de deelnemers. Sterker nog: ik neem tijd mee in het proces. We hebben haar nodig, ze geeft ruimte aan dat wat vorm wil krijgen of rijping aan geluk of …ach eigenlijk aan zoveel.
We nemen de tijd voor je
Maar het kan ook zijn dat ik aan alles voel dat er iets mag gebeuren of worden losgelaten. En voor je het weet zit je met me op het dakterras met uitzicht op de ondergaande zon, zodat jij dat wat je niet meer dient symbolisch meegeeft aan de zon die in de zee zakt en je ballast teruggeeft. Je ontlast. Ik wil me vrij voelen in het moment om te doen wat de bedoeling is, zodat jij los kunt laten, vrijmaken wat je niet meer dient.
Yin-yoga op Bali
Een leven zonder yoga kan ik me niet voorstellen, zeker niet op Bali. Dus ook die past in mijn werkdag. Het is immers op de yogamat dat ik de meeste inspiratie heb. Zo bijzonder. Heerlijk, maar ook een beetje jammer, want als zelfs op de yogamat de blogs voorbij schieten en ingevingen voor de coachee, waar ontspan ik dan volledig? Waar ben ik uit? Waar laad ik op?
Mijn body, mijn buddy
Ik ben dol op yin-yoga, omdat het me zo naar mijn lijf brengt, mijn body is immers mijn buddy en o boy wat vergeet ik dat vaak. Hoe suf, want ons lijf laat ons voelen en geeft aan wat er goed gaat of waar je mag bijsturen. Ik ontdek dat meer en meer en als de frustratie groot is, omdat ik geen woorden heb voor de onrust, dan is bewegen en kleur geven aan de vage gevoelens ontzettend fijn en maakt het makkelijk ermee te zijn. Aanvaarden dat er onrust is en nog geen tijd om al te bestaan…laten we zeggen: de space between no longer and not yet.
Een warm welkom op Bali
Maar er is meer… zoals bijvoorbeeld op dagen dat deelnemers aankomen op dit goddelijke eiland en moe naar hun retreat ruimte gaan. Thuis is er natuurlijk al een fijne accommodatie gevonden en terwijl de chauffeur op het vliegveld wacht, rijd ik naar de plek van bestemming om een klein kadootje op de kamer te leggen, welkom. Vind ik belangrijk. Een warm welkom, een beetje thuis ver weg, maar ook dat ik weet waar de deelnemers verblijven. Waar schrijven ze, waar eten ze en waar ontspannen ze zich, waar zitten ze aan het zwembad of onder welke palmboom drinken ze de bananensmoothie?
Op het scootertje
Vandaag is zo’n dag en ik rijd van hot naar her, het scootertje als trouwe vriend, net zolang tot ook het laatste paradijsje is gevonden. Geloof Google niet altijd, hoor; wat een zoektocht laatst om uiteindelijk bij de prachtige turquoise deur te komen. Ik weet, ze gaat het goed krijgen, maar noem nooit je resort Hide Away. Ik heb me suf gezocht.
Honor the space between no longer
and not yet
Wat doen we met eten?
En eten, wat doen we met eten? Er zijn enorm veel restaurantjes en de meeste echt heel Instagram-waardig, maar het fijnst zijn die aan zee. Gewoon een visje met een Bali biertje, naar de ondergaande zon kijken om 18.30 uur. Dus stuur ik regelmatig een appje en schrijf: visje aan zee vanavond?
Nederland slaapt nog
Door het tijdsverschil is het heerlijk om op de dagen dat ik geen training geef de mail in de ochtend te verwerken. Het ruimt zalig op, want door het tijdsverschil slaapt Nederland nog en is het heel stil op de digitale deurmat. En Skype-afspraken doen we gewoon aan het einde van de dag als Nederland een beetje wakker is. Het liefst doe ik dat vanuit Dojo, een fijne werkplek voor de digital nomad waar ze speciale geluiddichte Skype-boxen hebben met supergoed internet. Een weinig sexy bezemkast met een airco waar je niet blij van wordt, maar… er is verbinding. Echt, het is zo fijn om hier aan je bedrijf te werken. Aan jezelf en aan je bedrijf. Ik wil je er alles over vertellen.
Werken en wonen en logeren
Het is magisch en ik help je graag verder. Kies vandaag nog voor de magie van een nieuwe taal als aanvulling van je tools voor je bedrijf, je missie, je verlangen. Hoeveel vrijer zou je dan zijn? Samen maken we het mooier met deze taal. Ik help je graag in Kleuren van Geluk
