Laten we van betekenis zijn en op avontuur gaan voor de dochters van nu

We lopen in het bos en ik geniet van het zonlicht dat via de gekleurde blaadjes op ons gezicht schijnt. Happy herfstgedachten ploppen op, zoals de eerste losse blaadjes dansen als confetti. Wat een intiem feestje zo samen, waardevol en van betekenis. Wij met zijn twee en in real live komt dat niet vaak voor, hoewel ze in gedachten altijd bij me is. Altijd ergens met haar zoekende geest.

Ze is een lief mens, betrokken en soms voelt ze als een oude ziel. Je kent ze wel, van die jonge mensen met een wijze blik in hun ogen. Soms doordat ze teveel hebben gezien en teveel getobd en soms met die enorme rust en het vele vertrouwen dat wij vaak zoeken in de blik van een wijze. 

De wandeling van betekenis

Vandaag is er echter geen rust te vinden op haar gezicht. Niet in haar ogen en ook haar lijf naast me voelt niet als ontspannen. Ik laat het voor wat het is en push haar niet. En neem haar gewoon even mee in mijn leven van alledag en in de plannen die ik maak. Ik vertel haar over de kleuren die ik zie. Over mijn plannen voor een challenge en voor de nieuwe cliënten die samen met mij op expeditie gaan, waar ik me zo op verheug. En ook nu al trots op ben. En ik vertel over de nieuwe verdiepende expert-training die ik zelf volg. Never a dull moment.

Dan staat ze stil en zegt: Je bent van betekenis

Ineens staat ze midden op het bospad stil en kijkt me recht in de ogen aan. “Ik ben zo blij met jou! Zo ongelooflijk blij dat ik je ken en tof dat je bent wie je bent. Dat je zoveel hebt gedaan, zoveel verschillende richtingen hebt onderzocht.” 

Zo, dat had ik niet zien aankomen en slik van ontroering. Zij ook en dan gaat ze verder.

‘’Jij doet wat je moest doen, niet eens onder het motto van je hart achterna, want volgens mij had die niet echt richtingaanwijzers toendertijd.” Slik.

“Het lijkt dieper te zitten bij jou, Anne-Lies. Je lijkt niet bang voor onzekerheid omdat je het onwetendheid noemt. En onwetendheid, daar kun je iets aan doen, namelijk gaan lopen, onderzoeken zodat je van niet weten naar weten wandelt. En dat helpt ons, de nieuwe generatie. Dat maakt dat wij het ook niet hoeven te weten.”

Ik sta perplex daar op dat bospad

Dan zucht ze diep: ‘’Zo blij met je. Ik weet dat het niet voelt als een held bij jou. Dat je hartverzakkingen hebt gehad en dat je dingen hebt laten liggen, maar tegelijkertijd loop je altijd.
Voor mij ben je wel een held, een heel fijn voorbeeld.”

Ze is nog niet klaar

We wandelen verder en al lopend zegt ze: ‘’Het maakt me kalm als het onrustig is in mijn hoofd. Als alle mogelijkheden en keuzestress me naar de keel vliegen. Wanneer ik het gevoel heb dat ik nu alles al moet weten.

Moet weten hoe mijn leven loopt, met wie ik loop en wanneer. Terwijl ik geen idee van die hele wereld heb. En daar ben ik niet de enige in. Het is een hele generatie. Het doet me goed te weten dat er mensen zijn zoals jij! Mensen die op een latere leeftijd een vette missie neerzetten. De laatbloeiers? Ik weet het niet. Voor mij in ieder geval op tijd precies op tijd!”

Weet dat je van betekenis bent

“Weet dat je van betekenis bent voor ons. Voor de voelers, de denkers, de nog niet weters, de dochters van de wereld die stress ervaren, terwijl ze in alle rust tot Bloei behoren te komen met al hun wijsheid voor later nu nog in de knop. Weet je dat wel? Jij en de vrouwen van jouw leeftijd die starten. Die de overgang zien als de fase van volwasdom in plaats van ouderdom. 

Het is de reis die gemaakt moet worden en nog niet in het 25ste levensjaar vastgelegd hoeft te worden al voelt dat wel zo. En dat vastleggen geeft zo’n enorme druk… Dus het helpt dat jij er bent. Dat jullie er zijn. Thanks!”

Ik voel van alles in mijn buik, mijn hart en mijn gezicht. Ineens lijkt de struggle van leven gedragen en voel ik de brok in mijn keel. Die langzaam oplost in zoute tranen van… ja, laten we zeggen schoonheid. De struggle heeft zin, zingeving. Ik had geen idee dat het zoveel impact had, dat het haar zoveel brengt.

OMG

En steeds zie ik deze wandeling voor me als ik loop te tutten, zie ik haar gezicht vol emotie, haar handen in de lucht om haar woorden kracht bij te zetten. Ik kan het gewoon weer voelen. Voelen van haar energie, haar eenzaamheid die vrijkomt en het verlangen om te ontspannen en de dankbaarheid dat ze niet alleen is. Wat een emoties, steeds weer.

Voor de vrouwen van betekenis

En hoewel ik niet haar moeder ben, voelt het aan alles dat ik dit schrijf voor de dochters ( en de zonen). Laten we de kansen pakken en voorbij de twijfel en inschikkelijkheid gaan. Niet hangen in ogenschijnlijke zekerheid, maar reizen door het leven. Innerlijk of werkelijk je grenzen verkennen. Kiezen voor beweging in je baan, je dag, je omgeving, je sociale leven omdat daar de magie zit en flow ontstaat. 

De hangmat van onzekerheid waarin jij je soms wentelt, verlammend zonder beweging, is voor hen een schrikbeeld. Ze denken dat je eerst moet rennen om ergens te komen zoals jij deed. En als je er dan bent, is er geen voldoening maar zit je vast voor de rest van je leven. 

Als het leven eigenlijk nog mag beginnen

Laten we het leven leven volgens de innerlijke tomtom en minder volgens een vaststaand pad als dat niet is wat je deep down wilt of voelt.
Laten we het doen, zodat zij zich nu nog niet hoeven te schikken en te weten wat de bedoeling is van het leven als het leven eigenlijk nog mag beginnen… en haar lucht en ruimte geven, support en levensliefde.

Laten we op avontuur gaan voor de dochters

Dus mocht je je weer wentelen in twijfel, geen stap durven zetten, doe het dan voor haar, voor hem. Voor de kinderen van deze tijd die het gevoel hebben nu alles al te moeten weten en klaar te moeten zijn, terwijl we het voorbeeld mogen geven dat je een leven de tijd hebt om te ontwikkelen. Zet stappen voorbij je twijfel, zodat wat jij doet een positieve illustratie is, een bewijs van leven. Geef ze niet het bewijs dat als je het nu nog niet weet je weleens zou kunnen eindigen in een geoorloofde hangmat van twijfel, omdat dat is wat ze zien. Dans met de kansen en gun jezelf en hen elke dag inspiratie van ontwikkeling zoeken en lichtheid ervaren.

Ik kan me voorstellen dat dit raakt. Snap ik! Het kwam ook bij mij binnen en weet je, menslief, dat is precies de bedoeling! De liefdevolle schop onder de kont. No time to waste. Leeftijd is geen vrijbrief om te wentelen in een impasse. En je hoeft het niet alleen te doen. We gaan samen. 

Met Lie(f)s