Hoe het begon
Een jaar of 10 geleden ging mijn goede vriend en yogaleraar de Camino lopen. Maanden van huis, een groot verlangen van hem om de vrijheid weer te ervaren. Te voelen waar het leven hem zou brengen, niet weten maar vertrouwen. Hij was dat ergens onderweg een beetje kwijtgeraakt en het was tijd, zijn tijd, om het leven weer bewust te ademen en nieuwsgierig te zijn. Dat laatste had hem vroeger zoveel gebracht. Verantwoordelijkheidsgevoel had nu die plek ingenomen en zo was zijn vrijheid van vroeger verhuisd van zijn hart naar zijn hoofd als een verlangen voor op een dag.
Hij haalde de toekomst naar zich toe
Toen er iets rigoureus in zijn leven gebeurde vond hij dat op een dag niet okay was. Niet de bedoeling. Hij vertelde zijn lief dat hij ging, wandelen om weer thuis te komen.
Held!
Ik vind hem een held. Ik weet hoe moeilijk die besluiten zijn. Ik zie het als coach bij mijn coachees, als trainer in mijn groepen en bij de mensen om me heen. Altijd diezelfde vraag. Welke kleur helpt mij om me weer vrij te voelen? Welke kleur helpt me om mijn ruimte te nemen? Welke kleur stilt mijn verlangen terwijl ik nog niet durf te bewegen.
Het geeft het grote verlangen aan. Wat ik ook zie is de angst om los te laten, vaak van de dingen die ons niet meer dienen. We weten het en toch…Ik moet loslaten. Er zit zoveel kramp op. Maar wat als je andere taal gebruikt. Ik maak me vrij, ik begin te bewegen dan ontstaat er een heel ander gevoel. Er begint een reis…
Travel light
Ik wilde mijn held iets moois geven. In verband met zijn lichte bepakking, niet iets van gewicht maar van waarde. Iets wat er altijd is omdat het in je zit. Maar soms als het wegzakt door pittige tijden, vermoeidheid, emoties met slecht zicht is het geweldig als er iets tastbaars is wat je kunt zien en voelen. Tastbaars van thuis zodat je kunt voelen dat je niet alleen bent en zien dat het waard is om door te gaan op de moeilijke stukken. Precies dat stukje. Dus ik gaf hem een kleine enveloppe, met een beetje feest, en stopte er iets heel fijns in. En op de buitenkant schreef ik vanuit mijn volste vertrouwen in hem: Voor als je er helemaal doorheen zit, echt helemaal. Weet je wat dat met een mens doet? Het geeft een enorme boost aan verbinding, vertrouwen en energie! Zo waardevol.
Welkom thuis
De enveloppe is weer bij mij thuis gekomen, ongeopend. Hij heeft nooit geweten wat er in zat/zit. Het er zijn in moeilijke tijden was voldoende. Het verhaal van de enveloppe en de magie ging verder en op de achterkant staan inmiddels de namen van de vele landen en de vele reizigers. Nog steeds ongeopend en flink gehavend. Dat is mooi, dat is als het leven.
Ik geef ze vertrouwen mee en de magie van dat het goed komt net als in mijn werk. Dat er altijd iets in jou zit wat je verder helpt. Ik geloof in hen en in jou. En als het pittig is is er altijd support. Vertrouw daar maar op, net als mijn reizende helden. Ik ben er voor je.
Tijd om te verhuizen van je hoofd naar je hart? Je toekomst dichterbij halen maar niet alleen reizen. Ik snap het heel goed. Ik help je graag. Vandaag starten? Bellen! Doen we.
Met Lie(f)s
