Hij is een frisse jonge vent, beetje stoer en in de bloei van zijn leven. Heeft een vriendinnetje al sinds de 6e klas en hij is dankbaar en blij dat ze hem heeft gekozen om elke dag naast haar wakker te worden.
Hij onderneemt graag, stroopt zijn mouwen op en werkt hard en veel. In de avonduren maakt hij samen met zijn beste vriend plannen om de wereld duurzaam en nog mooier te maken. Overdag is hij op de zaak van zijn vader om ooit de fabriek over te nemen. Zo combineert hij zijn financiële zaken en die van zijn hart. Behalve soms dan schiet de balans door naar simpelweg keihard werken op de werkvloer en laat hij zijn hart een beetje in de steek. Er is echter een ding wat hij nooit verzaakt en wie hij nooit laat zitten en dat is zijn oma. Elke vrijdagmiddag heeft hij zijn borrel niet op de zaak met mannen met bier en bitterballen maar met oma. Samen zitten ze dan aan de jenever. Het glaasje tot net over de rand gevuld zodat ze een beetje moeten bukken om te slurpen en een slokje te nemen. Op die manier maken ze wekelijks een kleine buiging voor elkaar en voor het leven. Oma is zijn allessie, zijn wijsgeer en een van zijn grootste liefdes. Zij verteld hem geduldig al jaren wat hij niet horen wil en wat hij in de wind slaat.
Maar vandaag is alles anders en heeft hij zijn hartzaken te regelen voordat het faliekant misgaat.
Hij trekt de stoute schoenen aan en vertelt zijn liefje met trillende stem dat hij ergens onderweg zijn richtingsgevoel is kwijtgeraakt. Hij voelt zich stuurloos en wil weg. Hij wil ontsnappen, maar weet niet waaraan. Hij moet vliegen maar weet niet waar naar toe. Het voelt als een instinct van een vogeltje dat weet dat hij het nest moet verlaten maar nog nooit heeft gevlogen. Met bloedend hart maar vol overgave vertelt hij haar dat hij haar graag wil verlaten om straks terug te komen als wie hij is. Of dat goed is? Mag hij gaan? Zodat hij zich kan losmaken en ruimte kan maken om onderweg een fundament van zichzelf te leggen waarop hij kan bouwen en voor hen samen een huis in zijn hart te creëren. Uitvliegen om sterke wortels en fijne vleugels te ontwikkelen om zelf een nest te bouwen.
Ze wist het allang en laat hem gaan. Fijn dat daarna weer de lente komt…..
Groen is de kleur van je hart. Van grenzen zoeken en ontdekken. Van de ander uitnodigen binnen te treden of netjes toegang te weigeren. Groen zorgt voor groei en ontwikkeling net zoals de natuur. Maakt je hoopvol en evenwichtig
Hou je niet van groen?
Mocht of kon je niet worden of doen wat je altijd wilde? Wie of wat zat er in de weg? Groen in je leven helpt je deze patronen te doorbreken. Wil je graag hulp bij dit traject? Neem dan eens een kijkje op de website van Anne-Lies.
