Ik kijk de kamer rond en vraag me af waar ik nu nog afscheid van wil van nemen. Het is de tijd van het jaar waar we dit serieus oppakken en hoewel dit in mijn coachingsprogramma op elk moment in het leven kan, houd ik wel van dit eindejaarsritueel. Afscheid nemen, vrij maken, loslaten. Het gaat om iets dat ons ooit diende. Of dat nu een voorwerp was of een bepaald gedrag of een gedachte. Het heeft ons geholpen te overleven, staande te blijven of ons gewoon bezig gehouden. En nu is het klaar, voorbij, het is tijd voor nieuw. En het vreemde is dat afscheid nemen toch lastig is. Het kan vaak niet zomaar weg. Het heeft ons jaren gediend. En daarom mag het met aandacht, liefde en ceremonieel.
Een doosje met een belofte
Dan zie ik het liggen, gewoon voor mijn neus. Het is een heel klein doosje, kraft met een gouden veertje erop en een lintje met happinez. Een doosje met een belofte erin, dat voel je. En als je het kleinood ziet, wil je het graag oppakken. En wat erin zit, uitpakken. In het doosje zat eerder een prachtige ring voor het 10-jarig bestaan van Bloei. Het sieraad draag ik met verve, het doosje ligt klaar om iets in te bewaren.
Voor op een dag
Het doet me denken aan al mijn aantekeningenboekjes met titels, gedachten, indrukken en blogs die ik bewaar. Allemaal inspiratie van mij, wachtend voor op een dag. Het doet me ook denken aan mijn plannen, wachtend voor op een dag. Het doet me denken aan de impact van mijn talenten, marinerend in tijd, voor op een dag. En aan avonturen die nog in de week liggen… voor op een dag.
Voor op een dag, want al leef ik vrij en met een missie, ook bij mij valt er nog kleur te bekennen. Er is altijd verlangen naar licht. Naar lichter leven, kleurrijker.
Ook een coach leert elke dag
Dat is ook direct een antwoord op de vraag van een van de deelnemers uit het jaarprogramma. Zij vroeg: “Jij bent senior coach, neem je dan nog steeds afscheid van dingen? Doe je zelf ook mee?” Dat was haar ongelovige vraag. Alsof leren stopt op een bepaald level. Ik denk juist dat je als coach moet blijven leren, je leven schonen, jezelf vrij maken voor lichter. Dus altijd ook deelnemer zijn aan het leven.
Het mag schurenHet brengt me terug bij het bewaardoosje! Mijn thema voor dit jaar is: rijk leven. Dat gaat echt over kiezen voor overvloed, in plaats van geloven in schaarste. Zodra ik het doosje zie liggen, weet ik dat het mijn item is om afscheid van te nemen. ‘Maar het is prachtig, Anne-Lies’ spreek ik mezelf streng toe. Mooi! Want dat is juist de bedoeling. Het mag schuren, het mag zelfs emoties oproepen, want dan gaat het ergens over.
Wat leef jij nog niet?
Het doosje staat voor bewaren wat waardevol is, voor op een dag. Maar wat doe je dan nu? Wat leef jij nog niet? Stel, je zou een bewaardoosje hebben… wat zit daar dan in? Wat wacht op jou voor op een dag, met de kans dat het nooit het levenslicht zal zien? Misschien een verlangen, een avontuur of een deel van jezelf wat je nog niet durft te laten zien? Je talent van deep down? Je ware potentieel?
Een beperkdoosje
Al ziet het doosje er nog zou mooi uit in het transparante zijden zakje, het heeft ook een andere kant. Het beperkt. Het is, geen bewaardoosje, maar een beperkdoosje. Jezelf niet vrij geven als in jezelf niet blootgeven. Jezelf geen vrij geven als in je moet altijd werken volgens oude afgesproken regels. Jezelf niet de ruimte geven om te leven en op avontuur te gaan. Wat is het voor jou? Wat is je ogenschijnlijk prachtig vormgegeven bewaardoosje dat jou beperkt?
Het houdt me gevangen
Voor mij is het doosje een vorm om me gevangen te houden. Hoewel ik vrij ben, verlangt er iets in mij om me te beperken, grenzen te ervaren, een structuur aan te brengen in mijn leven. Een vorm om aan vast te houden en enigszins controle te hebben op mijn oneindige creativiteit en inspiratiebron. Een bron die altijd aanstaat en wil leven en geven, inspireren en ook echt iets veranderen, bijdragen aan de transformatieprocessen van de ander. En dat voelt ook eng en ongecontroleerd. De deksel van het doosje is het oordeel, want ja, waar zou me dat allemaal kunnen brengen?
Stilstaan bij jezelf
‘Bijzonder’ zul je misschien denken, want zo’n bron is toch geweldig? Ik ben het met je eens en daarom is dit zo’n mooie opdracht. Omdat er zoveel gekkigheid boven komt drijven als je eens stilstaat bij jezelf. Dat wat spannend lijkt, zoals afscheid, en ingewikkeld. Eigenlijk is het ook niet meer dan dat: ingewikkeld, verpakt in gekkigheid. Want dat mooie bewaardoosje, waar melancholie en drama ook prachtig bij staan, is eigenlijk ook maar weer een gedachte van gevang. De opstaande randjes helpen je niet verder en de deksel al helemaal niet.
Afscheid
Dus mooi bewaardoosje, ik kies voor rijk leven, volledig in het nu. Ik laat je gaan en maak me los van deze gekkigheid. Ik kies voor de naakte waarheid. Dit is de schoonheid van leven, ontdaan van ruis, van obstakels.
Je jaar kan altijd vandaag starten! Om jezelf te zijn, een stralend middelpunt in je eigen leven te zijn. Gewoon op je heerlijke eigen wijze. En… je hoeft het niet alleen te doen. Klik HIER en we gaan het gewoon samen doen!
Met Lie(f)
