Hoe heet je?
Als er iets is waar ik heel warm van kan worden dan is het wel van een naam. En dan met name van de mensen die je naam noemen. En nog een beetje meer van mensen die echt aandacht geven en als het ware je naam proeven. Een gevoel van pure liefde bijna.
Warme appeltaart op het terras
Ik zit in een heel klein koffietentje ‘Colorfall’ te schrijven. En niets is zo lekker als jezelf trakteren na hard werken. Een herfstige cursus en warme appeltaart past daar zo goed bij dat ik besluit om een lekkere extra grote taartpunt te bestellen. Het is zo’n cafeetje waar op een groot krijtbord staat dat de appeltaart om 15.00 uur uit de oven komt. En om 15.30 uur en om 16.00 uur. Ze vertelt me dat de taart nog even staat uit te wasemen en omdat het zo druk is vandaag is de vorige taart op. Of ik even wil wachten en soms op het terras in het zonnetje wil gaan zitten. “Mijn dienst zit er op” zegt ze ”…maar mijn collega roept je straks gewoon. Ga jij maar lekker in de zon verder werken dan komt ze straks bij je met de warme taart.”
Anne-Lies?
Verzonken in mijn werk hoor ik ineens: “Anne-Lies? Had jij zin in appeltaart?” Ik weet niet waar het vandaan komt of wat de achterliggende gedachte is, maar ik vind het zo fijn! Ik leerde het al van mijn nichtjes toen ze nog heel klein waren. Twee van die hoofdjes die opkeken als ik de kamer in kwam en zeiden: “Hallo Alle-Lies”, de ‘n’ was wat lastig in die tijd. En als ik weer naar huis ging was het geen ‘doei’, maar ‘doei Alle-Lies’!
Nog steeds kan ik ervan genieten als iemand echt mijn naam noemt in een gesprek. Omdat het zo fijn voelt, ga ik er vanuit dat de ander dat ook zo ervaart. Dus doe ik altijd mijn best om je naam te onthouden. En dat loont. Als coach bij ‘@365dagensuccesvol.nl ’ zie ik mensen zo vaak blij opkijken als ik ze bij de naam noem. Ik krijg dan vaak terug: “Jeetje dat je mijn naam hebt onthouden, want we zijn met zovele.” En dan onderstrepen ze het vaak met een lach.
Zullen we?
Ik weet niet hoe het werkt, maar ik weet wel dat het fijn is. Zullen we weer iets vaker elkaars naam gebruiken? Geen ‘doei’ maar gewoon met je naam? Het maakt het contact zo warm, het geeft een gevoel van gezien en gekend worden en het klinkt gewoon zo fijn, jouw naam. Doe je mee?
Met Lie(f)s
Gerelateerde blogs
Ben jij al winterklaar? 5 tips voor Wintertime – Qualitytime
Hoe is het bij jou? Ben jij er ook helemaal klaar voor? Ik wel? Klaar om mijn dikste sjaal aan te trekken, mijn fijnste boeken te pakken en de geur van appeltaart constant in mijn neus te hebben. Buiten kan het stormen maar in mij is het zo rustig als het nog nooit is geweest? De meteorologische winter start 1 december, maar ik vind het voor mezelf fijner om de 21ste aan te houden. Dan begint ook echt Wintertime en ga ik wat stiller zijn. Gewoon alles wat tot bloei is gekomen de aandacht geven die het verdiend. Glans, zeg maar van het aller, allerkleinste tot het grote goed. En dan lekker door met met fijn leven en alles een beetje mooier maken. Ik ben helemaal klaar voor de winter maar moet altijd even een aanloopje nemen naar zo’n nieuwe tijd! Ken je dat? Even terugkijken, zodat ik ook afscheid kan …
3 tips voor een fijne en kleurrijke herfst!
Genieten jij van de herfst? Van lekkere wollen vesten? Of zie je de winterse bui al hangen en dan met name je eigen bui? Daar waar een ander met alle seizoenen meegaat en het najaar met open armen verwelkomt, het juist binnen gezellig maakt, zie jij er als een huis tegenop. Voor sommigen is grijze mist en weinig daglicht en kleur, zoals in de zomer, best pittig. Hoe werkt kleur voor jou? Laten we het eenvoudig houden. Kleur is trilling, net zoals muziek dat is. Elke klank en iedere kleur heeft zo zijn eigen golflengte. Die komt bij je binnen, kan je verwonderen en soms diep raken. Een geweldig nummer op de radio brengt van alles bij je in beweging; zo ook een kleur in een marktkraam waar je nog eens voor terug loopt. Denk eens goed aan een lievelingskleur of een kleur met een mooie herinnering. Tovert dat …
Haar schuldgevoel verdween als sneeuw voor de zon
Schuldgevoel en een slagroomsnor Ik ben dol op koffie drinken en verhalen schrijven in koffietentjes. Het ruimt zo lekker mijn hoofd op, want door de week heen ontstaan er allerlei blogs in mijn bovenkamer. De meesten krijgen niet het predicaat ‘hier heeft de ander wat aan’. En toch blijven ze dan wel stiekem hangen. Sinds kort heb ik daar een oplossing voor en staat er een grote pot op tafel waar ik de hersenspinsels in stop. De verhalen die blijven hangen gaan mee naar de koffieshop en die schrijf ik het liefst dus daar. Op een plek waar beweging is. Warm en vol met de geur van appeltaart en ruimte voor nog meer verhalen. Als ik daar dan zit, komt mijn onhebbelijke gewoonte omhoog om weg te dwalen en verhalen te bedenken bij de bezoekers. Dat stelletje dat nog niet weet dat het een stelletje is. De dames die roddelen …
Waarom een jurk niet zomaar een mooi kleedje is! De dag dat de blauwe jurk uit de kast kwam
Ze heeft hem in een vlaag van verstandsverbijstering gekocht, vertelt ze haar vriendin. In een kleur die ze echt nooit droeg. Hopla, daar had ze zomaar ineens veel te veel geld uitgeven aan een dress to succes die het waarschijnlijk nooit zou worden. Ze had geen idee waarom. Vroeger droeg ze veel blauw. Altijd in stoere spijkerbroek met haar eeuwige blauwe shirtjes. Haar moeder heeft het er nog wel eens over: “Nooit wilde je leuk in een jurk in een vrolijke kleur. Blauw, rood en nog meer blauw, daar woonde je in.” En weg was het vertrouwen Maar na zo halverwege haar twintigste was er een verandering gekomen. Ze wist niet exact wat, maar wel dat blauw verdween. Van een overdosis naar niets. Helemaal niets en nu hing dan ineens die jurk in de kast. Wat moest ze ermee? Hij kon niet terug, want het kaartje was er al af …