Knikkende knieën, we hebben er allemaal weleens een last van. En als je zo’n moment voor de geest haalt dan was het vast geen moment van volmondig ja-knikkende knieën, maar eerder het tegenovergestelde, toch? Voor welke belangrijke stap stond jij in je leven bij je laatste knikkende knieën? Was het life changing net zoals bij mijn coachee? Ik neem je mee in dit persoonlijke verhaal over kleur bij familieopstellingen.
Hoe zij voor zichzelf kiest door een sessie kleur bij familieopstellingen
Ik zie haar knikkende knieen. Ze staat te kijken naar de tafel-familieopstelling die we hebben opgesteld voor haar. We maken niet alleen gebruik van de poppetjes, maar nog veel meer van de kleuren die ze onbewust kiest voor de personen in haar opstelling. Het bruin van haar traditionele en nuchtere vader en het turkoois van haar creatieve en innovatie moeder. Ze vindt het lastig om te zien en ervaart de onrust nog meer die ze haar hele leven al voelt, maar waar ze geen taal aan kan geven. Het gevoel staat voor haar neus.
Loyaal aan haar familiesysteem
Ze is dol op haar ouders en wil ze niet tekort doen. Maar nu ze dit hier zo ziet staan, weet ze wat ze heeft te doen. Ze vindt het opstellen een beetje gek en bijzonder, voelt haar hart sneller kloppen, haar knieën knikken en ze weet dat het goed is. Ze weet wat de volgende stap is en ziet waar ze zichzelf tekort doet. Waar ze zichzelf klein houdt. Goh, dat deze verheldering mogelijk is door onbewust kleuren te durven kiezen. Ze wist het niet. Ze had geen idee hoe kleur bij familieopstellingen voor haar zou werken.
Haar poppetje in de kleur paars
Ze zucht en veegt haar tranen weg om vervolgens, gesterkt door mijn vertolking van de kleuren, verder te kijken. Het klopt zo goed voor haar dat ze flink een volgende stap zet met haar poppetje in paars. Ook dat is een beetje raar, want ze vond toch wat van die kleur? Ze had zelfs een oordeel op die kleur. En juist dat maakt het zo mooi duidelijk. Ze vond er wat van en daarmee gaf ze zichzelf als het ware permissie er niets mee te hoeven doen. Te lelijk, te zwaar en te spannend. Werkelijk vooroordelen.
De magie van kleurpsychologie bij familieopstellingen
Kleuren waar we niets mee hebben laten zoveel zien. Daar zit de magie van kleurpsychologie. Niets doen met die kleur, de kleur van je eigen weg en waarde volgen, zorgde ervoor dat ze in haar valkuil kon blijven. Namelijk loyaal zijn aan de gewoonte in hun gezin. De strijd tussen haar ouders waar ze steeds het gevoel had partij te moeten kiezen. Soms voor de creatieve geest van haar moeder en soms voor de behoudende patronen van haar vader. Het maakte dat ze niet haar eigen pad kon gaan.
Door kleur ziet ze het familiepatroon helder
In de opstelling van nu ziet ze helder dat zij haar ouders helemaal niet hoeft te beschermen en het gezin te dragen. Dat is niet haar taak, haar verantwoording. Ze is vrij, ze mag gaan en leven volgens haar bedoeling. Dat is haar verantwoording; het dragen van haar leven en creëren van patronen die haar dienen bij het neerzetten van haar bedoeling. Daar mag de energie naartoe, vrij van de onrust waar ze nu taal aan kan geven. Woorden geven aan wat haar in de weg zit, wat eerder voelde als een steen op de maag, maakt dat ze opluchting voelt. Eindelijk na 20 jaar voelt ze de opluchting met dit inzicht. Wellicht dat haar ouders elkaar juist vinden als zij ertussenuit gaat en wandelt op haar eigen pad. Uitvliegen wil niet zeggen dat je je afkeert. Maar dat is aan haar ouders. Niet meer van haar. Ze is vrij om te gaan. Paars is de kleur van je eigen weg en waarde volgen. De bedoeling van leven. Je eigen plek innemen in je systeem geeft rust. Volwasdom.
Haar vertrouwen groeit en dat gun ik jou ook. Maar belangrijker is: gun jij het jezelf en ben je bereid het werk te doen, te kiezen voor lichter? Omdat het je prachtig staat. Nieuwsgierig naar kleur bij familieopstellingen? Check dan vandaag in en leer een nieuwe taal, jouw taal naar verbinding.
