Ik zit hier in alle stilte en observeer de deelnemers van mijn Bloei! op retreat aan zee die zich bezighouden met hun visioenen. Vanochtend heb ik vergezichten gezien aan de binnenkant van hun ogen tijdens een geleide meditatie op het dakterras. Ik nam ze mee met mijn stem als jutters van symbolen, ingegeven door hun intuïtie, helder weten en verlangens. Zichtbaar gemaakt op het scherm van geloken ogen en fantasie. Zweverig?
Deze vrouwen weten hoe je dat doen. Ze hebben ervaring met hun persoonlijke ontwikkeling en hebben zich bij mij al langer verdiept in de coaching en de taal van kleur. Dat geeft een rijk gevoel, want op deze manier ken ik hun verleden en snap ik hun toekomst.
Ik zie bij iedereen een verhaal, maar op dit moment valt mijn oog op haar. En ik zie: haar ogen hangen op die ene bladzijde met die pakkende kop om vervolgens toch weer verder te bladeren. Dit herhaalt zich keer op keer en ik sla haar gade.
De vele donkerblauwe plaatjes
Deze houding zag ik eerder bij haar: de rug wat krom, de blik naar binnen en een waas van focus om zich heen. Ik zag haar de plaatjes verschuiven, maar wat ze werkelijk deed was processen tussen het oude en het nieuwe leven. Afscheid nemen van de oude gewoonte, de plaatjes van meer van hetzelfde wel gescheurd, maar niet geplaatst? Lef verzamelen zodat toch dat ene plaatje waar met grote letters VRIJHEID staat omhuld door vrolijke kleuren door het donkerblauwe heen mag komen. De vele donkerblauwe plaatjes van controle, want zo hield ze zich staande op een plek waar ze wel nodig was, maar niet gelukkig werd. Die plaatjes verdwijnen en maken de weg vrij. Het verlangen naar vrij en bevrijd voelen werd daar geboren.
Verantwoordelijkheid
Ze gaf haar gevoel taal door dat ene plaatje VRIJHEID op het board te plakken. Op een plek zichtbaar voor iedereen en daarmee nam ze verantwoording voor het vervolg. Want we weten vaak wel wat we willen, maar zolang we het onderdrukken of niet uitspreken is het nog onzichtbaar. Zodra we het zichtbaar maken vraagt het verantwoordelijkheid en ben je bereid daar het werk voor te doen?
Wat ze toen nog niet wist was dat de lef die ze vanaf dat moment ontwikkelde – met dat ene plaatje van VRIJHEID – ervoor zorgde dat dit de openingsfoto is op haar website. En die website is ze nu aan het onthullen op haar volgende board tijdens dit retreat. Hoe mooi is het dat de cirkel werkt.
“De beslissingen die we nu maken zijn lang geleden genomen.”
Scheur hem maar uit
Ik haal mijn afgedwaalde gedachten ook weer naar het nu. Ik roep: ‘’Scheur hem maar uit!’’
Ze schrikt. Ze kijkt nogmaals naar de tekst voor zich. “Scheur hem maar uit, daarmee neem je een stap, de volgende komt daarna wel.’’ En ja hoor, daar gaan haar handen en verlaat de quote ’De wilde wijze vrouw’ de Happinez. Ze had letterlijk en figuurlijk een steuntje in de rug nodig om het te doen. Ook omdat de tekst bij het artikel pittig en herkenbaar is en gaat over brandstapelangst.
‘Daarmee bedoel ik de angst voor dezelfde veroordeling, ridiculisering en uitsluiting waar vrouwen die vroeger aangewezen werden als heks mee te maken hadden. Brandstapelangst verhindert je om uit te spreken waar jij voor staat, om ruimte in te nemen in de maatschappij, om je eigen kracht en wijsheid uit te dragen.’ Zo schrijft Susan Smit.
Brandstapelangst
Ik vind het prachtig om te zien dat er aandacht voor is. En ik zie steeds vaker vrouwen die die angst herkennen. Maar ze erkennen ook hun wijsheid, dat het hun eigen vermogen is. Niet dat wat op de bank staat, maar je juist van de bank haalt. Die eigen krachten – door het leven ontwikkeld – die van deep down in beweging lijken te komen.
Zweverig? Welnee
Ik herken het in mezelf van lang geleden en ik herken het in de gesprekken die ik voer met deze vrouwen. ‘’Ja maar het mag niet zweverig overkomen.’’ ‘’Is werken met kleur ook niet zweverig?” Ik weet het niet of het zweverig is! Magisch in ieder geval. En zolang wij maar blijven oordelen zal je talent, je eigen vermogen of dat wat je graag tot bloei wilt brengen (maar nog niet durft) niet eens weten of het tot grote hoogte kan gaan. Dan is het al in de knop gestorven.
Veelvuldig paars
Terugkomend op deze vrouw; ik geloof in haar weg, in haar stem en vertel steeds dat het een talent is wat ze kan. Zij kan verder kijken dan de meeste mensen kunnen zien. En op een dag ziet ze dat zelf. Tot die tijd helpen we elkaar en geven we support, net zoals de kleur paars dat doet, die veelvuldig te zien op haar board, naast de quote van de wijze vrouw.
Na VRIJHEID is ze haar volgende proces ingegaan. Magische transformatie en je eigen weg en waarde volgen. Hoe paars wil je het hebben?
Ben jij klaar voor je toekomst?
Ik neem nog een slok thee, kijkend in de toekomst en dat wat haar toekomt. Wil jij ook de volgende stap zetten naar je toekomst, naar vrijheid, net als deze heldin? Je tijd niet meer verspillen aan het verleden, maar klaar voor je toekomst die je zelf in handen hebt? Mooi! Check dan nu HIER in.
