De man achter de bar
‘Zou ze werkelijk koffiedik kunnen lezen?’ Denkt de frisse vent achter de bar van het koffietentje aan het plein. De hele week ziet hij haar zitten aan het tafeltje bij het raam met een aureool van onrust. Ze schuift als eerste naar binnen en bestelt steeds cappuccino met koek. Hij vindt dat fijn. Hij serveert altijd het liefst zijn koffie met koek. En omdat hij zijn gasten graag verwent, bakt hij de koekjes zelf. Niet alleen omdat het dan zo lekker ruikt, maar ook omdat hij graag net dat beetje extra geeft. Dat stapje harder werkt. Nu vraagt hij zich af waarom zij juist zo stilletjes zit. Staren in haar lege kopje alsof ze de achtergebleven schuimrandjes leest of misschien wel koffiedik.

 

Het onaangename gevoel van in de wachtstand staan.
Maar dat is niet wat ze doet. Ze wikt en weegt. Ze heeft het onaangename gevoel in de wachtstand te staan. Alsof ze onze lieve heer eindelijk aan de lijn heeft gekregen, maar dat hij zei: ‘Wacht, even, een ander lijntje nemen.’ Ze zit op het juiste spoor, doen wat de bedoeling is en toch komt ze niet verder. Ze staat in de wacht van het leven en dat schuurt. Inmiddels weet ze ook dat onrust en zomaar wat doen haar nu niet helpt, dus start ze de dag zonder laptop en zonder afleiding van wat ogenschijnlijk nog moet gebeuren. Koffie met koek bij het tentje op de hoek, starend in haar kopje tot het moment dat ze de juiste ingeving heeft gekregen. Misschien een opmerking van de leuke barman, wellicht een quote in het tijdschrift op de koffietafel of een vorm in het randje van de cappuccino. Je weet nooit waar het signaal vandaan komt waar je op zit te wachten om verder te kunnen.



Ze kan haar start van de lente zelf bepalen
Wat ze wel weet is dat het nu haar tijd is. Haar tijd voor haar lente, het seizoen van het nieuwe begin of van het nieuwe jaar. Wat eerder nog niet zichtbaar was, dient zich nu aan. Het is haar tijd om voorbij de inschikkelijkheid te gaan. Niet meer haar familie steeds voor laten gaan zoals ze dat vroeger deed om de vrede te bewaren. Haar broertje was het opstandige type en eiste de aandacht. Niet meer als vanzelfsprekend kostwinner zijn omdat vriendlief graag wil studeren. Niet meer het entertainmentbureau voor haar vriendinnen! Kiezen voor zichzelf is een mooi besluit en een groot cadeau! Ook als ze nog even niet weet hoe of wat. Even in de wachtstand staan en een week lang in het gezelschap van koffie, koek en haar besluit. Soms is dat klaar genoeg. De onrust voorbij. De lente komt vanzelf.

This is not how the story is going to end!

Maar nu heb je een keuze
Voel jij je ook in de wachtstand staan? Alsof je op kracht aan het komen bent voor een groeispurt? Op kracht om je eigen weg te gaan voorbij wat anderen van je verlangen? Limegroen is de kleur van je hart achterna gaan en wandelen zoals dat bij jou past. Zachte stappen met aandacht voor jouw persoonlijk leiderschap, zonder met geweld van alles te breken. Een besluit waar jij achter staat en dat volgens jouw natuurlijke pad zijn weg wel vindt. Steeds aanvoelend wat je nodig hebt. Spannender is het niet. Het valt me op hoeveel vrouwen op dit moment deze kleur kiezen als helpende kleur bij hun ontwikkeling. De kleur die voorbij de inschikkelijkheid gaat en laat weten dat het tijd is om je gevoel volledig te leven. Jouw gevoel te voelen en te volgen. Hoe zou dat voor je zijn?

Ik kan je helpen om naar je hart te leren luisteren en de natuurlijke weg te volgen, zodat je dagelijks een stap neemt naar voelen, in plaats van rondjes draaien in je hoofd door steeds hetzelfde te denken. Klik HIER en meld je aan voor een mooie stap. Hoeveel signalen heb je nodig?

Met Lie(f)s