Het is tijd dat je haar de brief schrijft – Kleurpschologie en schrijven

“Weet je wat ik denk? Zeg ik tegen mijn coachee in de kleurcoaching, een diepgaande methode met een lichte inslag. Ze kiest voor kleurpsychologie en schrijven, een fijne combinatie bij Bloei!. Ik denk dat het tijd is dat je haar een brief schrijft. Een mooie brief uit dankbaarheid voor haar opmerking, al voelde die nog zo naar en pijnlijk. Een meisje van 4 dat onbevangen en vrij zegt wat ze van je vindt: somber en oersaai. Ze heeft geen idee wat ze bij je losmaakt aan verdriet, frustratie. En eerlijk is eerlijk; ook de weg die je uiteindelijk zal inslaan. De weg naar vrijheid waarvan je niet eens wist dat je dat verlangen had. De weg naar onbevangen zijn zoals zij, je kleindochter als voorbeeld. En de weg zoals je die later gaat benoemen als de weg van je hoofd naar je hart, van denken naar voelen, voorbij de hardheid van het bestaan.“

“Deze brief schrijven is je huiswerk voor de komende week” vertel ik haar. Mooi en leuk om deze opdracht te geven aan een vrouw die haar hele leven schooljuf is geweest, die in dienst gestaan heeft van de ander en zich zo een leven heeft gevormd. Nu mag ik haar helpen de reis te maken naar een nieuw leven, de volgende fase, de weg van hoofd naar hart. Ik vind het een eer in mijn coaching. 

Leeftijd is niet belangrijk – tijd van leven wel 

“Ik denk het ook” zegt ze. Nadat ze me heeft verteld waar de afgelopen 77 jaar barstjes kwamen in het muurtje dat ze had opgebouwd, om zichzelf te beschermen. Mooi hè, 70 jaar?  Ik ben zo trots op haar dat ze op deze leeftijd besluit dat het anders kan. Dat ze niet meer vanuit haar hoofd wil leven, maar vanaf een plek waar ze nieuwsgierig is, naar wat er voor haar ligt. En dat mag met de klemtoon op twee manieren vóór haar en voor háár. Sinds januari komt ze naar me toe, weer of geen weer, corona of geen corona. Het is nu haar tijd en niets stopt haar in haar expedite van denken naar voelen die ze bij me volgt. Er vallen kwartjes en ik geniet van de magie en de stappen die ze zet. 

Wat haar kleindochter haar liet zien 

En nu dus het huiswerk, de brief aan dat kleine grietje om haar op een dag – als ze het kan begrijpen – te bedanken voor wat ze in beweging heeft gezet. Vertel nog eens hoe het ging, vraag ik haar. Zo’n lief klein meisje dat een opmerking maakt over je kleding waardoor je diep geraakt wordt. “Ze zei: jij hebt altijd dezelfde kleren aan. Dat is zo saai… Ik droeg donker gekleurde kleding. Dan viel ik niet zo op. Maar haar opmerking raakte me diep. Het deed pijn omdat ze me eigenlijk een hint gaf: doe eens gek, draag wat meer kleuren. Ze wist alleen niet waarom ik dat deed. Mijn antwoord was een grapje, maar ik was best verdrietig omdat ze me min of meer afkeurde wat kleding betreft. Zo voelde dat voor mij.  Ik deed er niks mee, althans ik ging geen andere kleding dragen (ze was toen 4 jaar en deze maand wordt ze 7). Ik volhardde eigenlijk in dat patroon. Ze snapte immers niet waarom ik dat deed en ik wist niet hoe ik dat kon veranderen, dus liet ik het maar zo. Dat was veilig. Af en toe wilde ik wel wat anders, maar had geen idee hoe.” En nu is er dan kleurpsychologie en schrijven.

De patronen die ons leven vorm geven 

We doen de dingen nooit zonder reden. Het is vaak een overlevingsmechanisme in eerste instantie en later een patroon waar we soms gewoon niet weten dat het er is of hoe te doorbreken. Ons brein kan er niet bij. Donkere kleuren betekende voor haar niet opvallen, onzichtbaar zijn, doen wat je hebt te doen. Omdat het nu eenmaal zo hoort of omdat je de boel zo bij elkaar kunt houden als het leven pittig is. Ze vertelt verder: ”De eerste stap was de online challenge bij jou. Daarna het programma Lekker Bloeiend! waarin ik heel voorzichtig begon met het kopen van kleurige kleding. Aantrekken was nog een issue, maar dat lukte beetje bij beetje. Ze heeft me één keer gezien met iets nieuws toen. Ze zei niks, maar keek  wel op een manier van: hé is dat dezelfde oma?”

Nog een laatste vraag voor haar doorbraak

 
Ik stel haar nog een vraag in dit mooie gesprek. “We zijn inmiddels een paar jaar verder en je kunt je kleinkind niet zo vaak zien door corona, maar als je door haar ogen zou kunnen kijken, wat zou je dan zien?”
“Dan zie ik een vrouw die eerst bang was om teveel op te vallen en liever de controle wilde houden. Nooit op een foto stond en zich onzichtbaar voelde. En nu zie ik een vrouw die heel blij is en opgelucht dat ze nu wel de controle en veiligheid durft los te laten. Die nu complimenten krijgt om wat ze draagt en daardoor merkt dat ze het waard is om te zijn. Ze hoeft zich niet meer te verbergen. Ze mag zichzelf zijn, ongeacht wat een ander ervan denkt. En ze trekt zich er minder van aan als iemand zegt: dat kan toch niet. Jawel, kan wel, omdat ik het leuk vind.” 

Ze heeft prachtige verhalen van groei en ontwikkeling, van levenslef

 
Het is een van haar vele mooie verhalen over haar stappen en inzichten. De dingen waar ze vandaan loopt en de dingen waar naartoe. Het is haar expeditie en ik mag coachen. We doen opstellingen en haar creativiteit maakt overuren, omdat het haar manier is (en de mijne) om de ziel een stem te geven. Kleurpsychologie en schrijven is een mooie combinatie. De brief is geschreven en geplakt in haar routemap van haar hoofd naar haar hart. Een hele dikke map vol met kleur, tranen van troost en doorbraken. 

De inmense impact van de kleurpsychologie en schrijven

Straks vliegt ze uit, wat zal ik haar missen, een voorbeeld voor anderen en waar menig van ons van kan leren. En wat een oma als je luistert naar de onbedoelde rakende wijsheid van een kind dat graag kleur in haar leven wil. En het belang voelt van de inmense impact van de psychologie van kleur. Kleurpsychologie en schrijven of een andere creatieve uiting zijn magisch. Is het ook voor jou tijd voor de expeditie van je leven? Geen excuus van leeftijd, maar de tijd van je leven? Check dan hier in. Ik ben er voor je om samen te reizen naar dat wat voor je ligt.

Met Lie(f)s