Levenslef laat het niet liggen maar maak het vrij

Deze zin loopt al een paar dagen met me mee, misschien zelfs een paar weken. Levenslef

Steeds als ik om me heen kijk, zie ik zo veel liefde, liefde die blijft liggen. Glans, puurheid, enthousiasme, verlangen en lichtheid zijn verschoven naar zwaarte, donkerte, controle en zo weinig ruimte voor dat wat er juist mag zijn. Liefde die blijft liggen… dat raakt me want het is zo niet de bedoeling van die liefde, die bijzondere vorm.

Als een wip

Ik zie het voor me als een wip, een foto van een wip in de speeltuin. Een mooie houten, stevige wip met in het midden een fraai en stevig voetstuk. De wip zelf is niet in in het midden, niet in balans. Aan de ene kant, die kant in de lucht, zit een vrolijke vrouw met wapperende haren, helemaal uit model. Met rode konen en een glimlach van oor tot oor. Haar rok bolt op in de lucht waarbij ze niet de moeite neemt om hem naar beneden te duwen. Welnee, daar is ze niet mee bezig. Ze geniet van het uitzicht en de blauwe lucht. Helemaal in haar element en in haar blijheid heeft ze niet in de gaten dat ze wat scheef hangt. Waarom zou ze? Vertrouwen vangt haar op.

Leven de lichtheid

Zie je het voor je? Lach je stiekem met haar mee omdat je haar blijheid zo kunt voelen, in je buik en aan je mondhoeken? Echt hee? Ze komt nog wel even aan de grond om de andere vrouw het uitzicht te gunnen en te laten zien. En om zich af te zetten, even aarden. Om daarna weer te genieten en boven zichzelf uit te stijgen. Opladen aan de frisse lucht, de ruimte en al het moois wat voor haar ligt. En het gevoel dat het haar is gelukt, jawel hoor! Leve de lichtheid!

Wat gevoeld wordt, wil geleefd worden

Ik vind het een prachtig plaatje, geniet met haar mee en kan het ook zelf voelen. En wat gevoeld wordt, wil geleefd worden. Echt! Zo werkt dat. Het kost me moeite bij haar weg te gaan, het beeld in mijn hoofd. Toch wil ik dat wel, omdat ik weet dat die andere vrouw, zwaar van verlangen, er ook is. Bedroefd, opgesloten en alleen zit ze vast aan de grond, maar nog veel meer in haar hoofd. Met een gebogen hoofd luistert ze naar haar eigen innerlijke dialoog, de stem van controle, de stem van haar systeem, de stem van haar verleden, de stem van angst wellicht. Maar ook, en dat is misschien wel meer waar, de stem van haar gewoonte. De stem van de ingesleten patronen, die niet meer dienen. Die ze kent, maar hoe komt ze er vandaan?

Ook herkenbaar, toch?

Ik heb een donkerbruin vermoeden wat er gaande is en welke stem er aan het woord is. Ik kan niet in haar hoofd kijken, maar weet wel dat er zo heel veel liefde blijft liggen. Doordat ze in het cirkeltje blijft denken, haar stem van de gewoonte, blijft haar kant van de wip aan de grond. In het donker en zonder glans, omdat het eenvoudigweg te groot voelt in haar eentje en het daarom geen kans van leven krijgt.

Levensliefde en levenslef

Wat ik weet, ook uit eigen ervaring van mijn leven en de vrouwen die verlangen naar volle bloei, is dat het anders kan. Jouw verlangen naar vorm geven aan je idee en het leven dat nog voor je ligt is jouw liefde. Levensliefde noem ik dat. Daar groei je van, daar ga je van oplichten, dat is de light versie van jezelf. Of dat nu een hobby is, een missie, een visie, een magisch mooi bijzonder iets wat het licht mag zien… maakt niet uit. Het is jouw liefde en het verlangen dat groter te maken. En vooral niet te laten liggen. En nee, daar hoef je niet direct voor naar de Kamer van Koophandel. Daar hoef je niet direct een inkomen uit te halen. En nee, zeker hoef je niet te roepen dat je de allerbeste bent (hoewel dat stiekem wel waar is omdat jij de beste jij bent).

Dat hoeft niet!

Mag je eerst gewoon onderweg zijn in die nieuwe fase? Als je 30 jaar van je leven hebt gegeven aan het zorgen voor de ander – of dat nu je werkgever is, je familie of zelfs je eigen gedachten dat je het niet zelfstandig kon – dan is dat niet in 1 dag weg. Geen tsjakka weekend. Dat is jezelf geweld aandoen en bij de eerste de beste tegenslag zit je weer onderaan die wip, die plek waar het geoorloofd is om jezelf klein te voelen. De enige veiligheid die je kent. En die houdt je aan de grond, steeds weer. En zo laat je de liefde liggen.

Jouw avontuur, jouw expeditie naar levenslef

Maar wat als je je verlangen omarmt als een avontuur, niet als de bestemming, maar als de weg! Jouw avontuur, jouw ontwikkeling van dat wat vorm mag krijgen en die jij gaat geven vanuit pure nieuwsgierigheid. Je weet heus wel wat je graag tot leven wilt brengen, het vraagt enkel om liefdevolle lef om het te benoemen. Want als je het woorden geeft, dan bestaat het en dan vraagt het om verantwoordelijkheid. Yep! En dat woord, verantwoordelijkheid, dat is wat vaak te zwaar klinkt en ook dan zakt de wip weer ontmoedigd naar beneden.

Maar als je andere taal gebruikt – zoals laten we zeggen: jouw project en zorgen voor je verlangen, zorg dragen voor jezelf, je lightversie… –  dat is andere koek, toch? Elke dag een stapje, een dagdeel in de week voor jou en je avontuur. Samen zitten, samen vorm geven. Wel zelluf, zoals je altijd deed, maar echt niet meer alleen, en zelfs een hele tijd. Ik werk met zoveel mooie vrouwen samen, er is ook plek voor jou. Een mooie reis uitstippelen met wat je wilt ont-moeten, en misschien wel wie? En wat wil je nog leren

Wat is er nodig?

Reken maar dat het dan lichter en lichter wordt en dat je als vanzelf aan de andere kant van de wip zit. Zie je jezelf al joelend met je haren los, niets perfect, maar zo ongelooflijk plezierig, vrij en aandachtig voor jezelf? Met je rok in de lucht wapperend?

Ik ben ontzettend blij dat ik steeds meer vrouwen zie bij Bloei die hun liefde voor dat ene omarmen. Of het nu de nieuwe fase in hun leven is waarbij ze het niet alleen willen doen, maar een half jaar lang mooie stapjes met liefde, geduld en toegewijde acties, of om vorm te geven aan de liefde voor datgene ze graag willen in hun leven. Zichzelf serieus nemen en dan bedoel ik ook echt zichzelf! Commitment met je plan, een stok achter de deur, zodat jij met je toverstaf kunt zwaaien. Niet meer samen met een vriendin afspreken om samen over de plannen te praten terwijl het in de praktijk neerkomt om de praatpaal te zijn voor haar drama’s. Is niet erg, maar wel als het over jouw verlangen gaat en jullie het over de toekomst zouden hebben. Jouw tijd, en jouw tijd van leven. Niet meer je uitstelgedrag en ermee wegkomen. Niet meer! Zo hoeft het niet te zijn.

Nee, je hebt een leven en dat is van jou. Laat die liefde niet liggen…maak het vrij.

Pittig artikel? Best wel, ik weet er alles van en dat is dan ook de reden dat ik het schrijf. Nogmaals, je hoeft het niet alleen te doen. We gaan samen. Ik zie jou en al die andere vrouwen heel graag met haren in de war en rok omhoog van plezier. Dat maakt het leven lichter. De wereld wacht op je en we hebben het nodig.

Up to you! De liefde laten liggen…Ai! Klik hieronder voor je nieuwe richting, je wake up call

Met Lie(f)s