Ze is een heel stuk onderweg in mijn coachingsprogramma de Expeditie. Ze leert zichzelf weer kennen voorbij slachtoffergedrag. De ondergesneeuwde stukken, haar humor en haar vele talenten. Haar verlangen heeft ze nieuw leven ingeblazen. Ze kan het nog niet zien maar wel degelijk voelen.Iets met een glimlach van oor tot oor en ook de kamer van koophandel komt er in voor.Het is tijd, haar tijd en vooral voorbij de inschikkelijkheid van haar (ex) partners, haar werkgever en vooral haar eigen gevangenis. Het gevang van haar gedachten.
Inhoudsopgave
Ze cijfert zichzelf weer weg
Maar de laatste tijd lijkt ze te stagneren. Ze cijfert zich weer weg, ik zie geen afspraken meer in de agenda komen en de energieke vrouw die steeds appte en vroeg om opdrachten herken ik even niet meer in haar. Het is stilIk snap het wel. Het is wat ik vaak zie in de coaching zo vlak voor de tijd voor een grote stap. Dan lonkt het verleden als een hangmat om in te blijven hangen. Te spannend en het lijkt makkelijker loyaal te zijn aan de bekende oude pijn dan het onbekende geluk. Ik ontvang een bericht van haar over haar oude pijnen en dat ze het misschien toch niet kan. Ze voelt zich nietig en heeft haar slachtoffergedrag nog niet in de gaten. Het is zo onze blinde vlek Ze heeft er last van maar weet niet hoe te doorbreken dat ze steeds in haar valkuil stapt.
Samen zitten, ze hoeft het niet alleen te doen
Ik plan een gesprek met haar en de dag voordat we elkaar zien schiet er ineens een zin door mijn hoofd. Geen idee waar dat vandaan kwam maar hij blijft hangen. Ik heb dat wel vaker en inmiddels weet ik wel dat er een moment komt om de zin te gebruiken. Misschien voor een blog of wellicht voor een gesprek.
‘’Anne-Lies, this is not how the story is going to end.’’
We zien elkaar aan zee en bij de koffie confronteer ik haar met haar hartenwensen en met wat ik zie. Of liever gezegd even niet meer zie. De vrouw die bereid was het werk te doen voor haar veranderingen. Die vrouw die investeerde in haar toekomst door coaching en me vertelde: ‘’Anne-Lies This is not how the story is going to end.
’’Die vrouw die haar huis helemaal opruimde om plek te maken voor de toekomst als die voor de deur zou staan. De vrouw die oude vriendschappen uitmaakte omdat ze niet meer werkte en haar moe maakte. Maar ook de vrouw die lekker ging wandelen en mooie sjaals in haar haar ging dragen omdat het zo frivool stond en haar complimenten opleverde. De vrouw die de taal van kleur tot zich nam, niet alleen voor zichzelf maar ook andere daar nu al verder mee hielp. Klaar voor haar toekomst als kleurcoach.
Slachtoffergedrag
Die vrouw heeft een terugval en laat tekenen van slachtoffergedrag zien. Haar afhankelijkheid. En wanneer ze haar oude belemmerende overtuigingen begint te herhalen en het verhaal van haar ex weer aan me wil vertellen net herinner ik me de zin.Aha!Ik onderbreek haar en zeg: Don’t repeat your pain! Ze wil doorpraten en alle ellende weer vertellen en…dus nog eens beleven. Maar dan ineens midden in haar zin kijkt ze me aan en slaat een hand voor haar mond. Haar ogen worden groot en ik zie dat het haar raakt. ‘’OMG wat ben ik aan het doen? Ik was zo goed onderweg en ben even van het padje afgeslagen. Hoe suf! Oh wat erg? Dat is wat ik doe. Ik herhaal het oude verhaal, doe mezelf pijn met die oude meuk en in plaats van energiek zijn naar de toekomst.’’Ik moet lachen en geniet van hoe ze zich herpakt.
Het is wat we vaak achteloos doen. Eigenlijk onszelf pijn doen want als we het oude verhaal herhalen komt het nog steeds binnen. En weet je wat zo jammer is, we krijgen het leven maar 1x. We kunnen in dezelfde tijd dus maar beter onze energie stoppen in de plannen voor de toekomst. Don’t put the pain on repeat.
Komt het binnen bij jou? Zoals bij haar?
Vandaag een mooie dag om een nieuwe start te maken. Dan is de expeditie echt iets voor jou.
Afspraak maken?
