Trust the proces

Hey mooi mens,

Hoe was je weekend? Heb je genoten? Was het waar je naar verlangde?

Mijn weekend bestond uit uitzieken onder de wol met een heel fijn boek en mijmeren over de komende tijd. Geveld worden door de griep is voor mij altijd een soort van signaal. Alsof mijn lichaam zegt: “En nu is het klaar. Genoeg gedaan. Ik heb je vaak genoeg gewaarschuwd, dus we trekken nu gewoon even de stekker eruit!’’

De wereld een beetje kleiner

Dus maak ik de wereld een beetje kleiner en comfortabeler. Slapen, een heerlijk boek, een roze dekentje voor comfort en liters thee. En dan na een paar dagen de vraag: “Okay Lies, wat gaan we  de volgende keer anders doen? Hoe luister ik eerder naar de signalen zodat ik minder vatbaar ben? Hoe kan ik het rustiger aan doen en toch alle tijd en aandacht besteden aan dat waar mijn hart van gaat zingen en ik energie van krijg?”

Weten dat goed ook goed genoeg is en vertrouwen hebben dat al wat aandacht krijgt heus wel groeit. Dat ik het gras niet sneller laat groeien door er aan te trekken. Verantwoordelijkheid nemen en vertrouwen dus. En dat laatste vind ik zo’n prachtig, maar tegelijkertijd ook beladen woord. Je zegt namelijk zo makkelijk dat je ergens vertrouwen in hebt, maar durf je dan ook de controle werkelijk los te laten?

Ik weet het niet. Het klinkt bijna magisch. Hoe zit dat bij jou?

Oude wijze man

Wat mij wel helpt, is het verhaal van de oude wijze man uit Brighton. Hij vertelde dat vertrouwen is als het stiekem lezen van het einde van een heel dik en spannend boek. Doordat je weet dat het goed gaat aflopen, durf je de spannende en onbekende stukken te lezen. Ook al geven ze je nog zulke koude rillingen. Je leest verder want je weet… het komt goed.

Wat vind jij? Omdat het zo een prachtig onderwerp is, maken we er bij Zij van Bloei er de ‘week van vertrouwen’ van en kun je er van alles over lezen. Heb jij een mooie quote of een fijn verhaal?

We plaatsen hem graag.

Met Lie(f)s