Ze zit voor me in de basisopleiding ‘Kleur bekennen’. Een mooie mens met een zachte vrouwelijke energie en een lieve uitstraling. Wanneer we starten met een meditatie over de zachte kleur roze, rollen de tranen onder haar gesloten ogen en wimpers vandaan. Mooie dikke tranen vinden hun weg naar buiten. Ongeziene gevoelens vinden in het water een vehikel om haar lucht te geven.
De kleur gaat direct naar je hart
Roze is de kleur van kwetsbaar zijn en helpt je het gevecht van niet mogen voelen los te laten. Opgekropte emoties of vergeten gevoelens te laten gaan. Roze zien is ook anders dan het voelen en ervaren aan de binnenkant van je ogen. De kleur gaat direct naar je hart en laat je verstand verbluft achter. Direct naar een plek waar geen woorden wonen en dat is even helemaal niet erg. Kwetsbaar, raakbaar en zacht.
Het leven was gewoon niet altijd even mooi.
Ik ben niet bang voor haar tranen en zij ook niet meer. Met elke diepe zucht, waarmee ze zichzelf lucht geeft, komt er ruimte en dat is exact de bedoeling. Die ruimte komt niet alleen van de oefening, maar zeer waarschijnlijk van haar hele reis. De reis naar Bloei, de reis naar haar wereld van kleur bekennen. Al voor ze het ticket boekte had ze intern besloten dat het haar tijd is om niet meer gevangen te zitten in het verleden, maar meer onbevangen het stuk leven dat voor haar ligt tegemoet te treden. Waar nu nog geen vorm voor is, maar wat zich gaat ontvouwen als je de afslag eenmaal neemt. Roze was van huis uit zo not done en ook haar eigen overlevingsmechanisme was stoer en niet zacht, in ieder geval van buiten. Het leven was gewoon niet altijd even mooi, ook al lacht ze dat vaak weg. En nu kijkt ze dus naar de binnenkant en ontstaat er een ander verhaal, een puur verhaal dat gezien mag worden. Wat gevoeld wordt, wil geleefd worden.
Als vrouwelijke energie en zacht voelen je niet op de huid moet zitten
‘Draag je roze?’ vraag ik haar als ze haar ogen weer open heeft. ‘Uhhh nee! Alhoewel… ik kocht een roze jurk en die zit wel in mijn koffer, maar dragen? Nee dat niet.’
‘Hoe zou het zijn om vanavond die jurk een uurtje te dragen? Gewoon alleen op je kamer. Voelen hoe het is als die zachte stof je huid raakt en de jurk als het ware die kant van jou wakker kust. De kant van het mag wat zachter. Ervaren als zacht voelen je op de huid zit. Hoe zou dat zijn?
In haar mooie roze jurk
Ze start met een uurtje in haar kamer. En als haar lief vraagt of ze mee koffie gaat drinken, doet ze de jurk niet uit. Het voelt vreemd, maar vrouwelijk, het maakt iets los. Koffie drinken in een leuk tentje met een leuke man in haar mooie roze jurk. Dapper! En het voelt alsof de hele wereld kijkt, het voelt naakt en vrij. Daarna gaat ze dansen, met hem, met haar roze jurk, met het leven en met haar vrouwelijke energie. De aandacht voor zichzelf van deze reis, dat het eindelijk weer over haar mag gaan en over hoe zij wil leven.
Vrij en vol vrouwelijke energie
Het maakt haar zachter, het voelt zelfs een beetje frivool. Dat was er niet vanuit haar oorsprong, vanuit haar werkende leven, vanuit haar door zichzelf opgelegde gedachten. Roze maakt gevoelens vrij, laat ze bewegen en soms een weg naar buiten vinden, zodat je verder kunt reizen op een manier die inmiddels bij je past. Anders dan de 50 jaar die achter haar liggen.
Een magische start
Wellicht herken je haar verhaal, jij bent niet de enige. En zij ook niet. Samen delen en leren over wat kleur voor jou kan betekenen is een magische start. Een magische start om het stille verlangen om onbevangen te leven aan te vangen. Starten met een nieuwe fase. Genieten van wat je leert, voelt en ervaart. Ont-dekken en vrij maken wat de bedoeling is voor jezelf, je omgeving en ach wie weet voor de wereld maar we starten met jou
Tijd voor frivoliteit! Jouw frivoliteit. Schrijf je vandaag nog in en start vandaag met dansen. Jaaaaa, Kleur mijn leven
