Mijn grootste inzicht? Niet meer alleen doen maar hulp vragen

3 belangrijke lessen over hulp vragen die ik leerde van een roze wolk rozen. Ik zit in mijn tuin te mijmeren en geniet van de geur van de roze rozen. De eenvoud van niets doen, stilte en de geur van de bloemen is magisch. Meer heb ik op dit moment niet nodig. Alles is er al!

Plotseling valt er iets op mijn toetsenbord, als een zuchtje. Het is een blaadje van de roos en als ik opkijk, zie ik een overvloed aan rozen hangen boven mijn hoofd. Mijn hemel, wat is die struik gegroeid, en wat geeft het een geur en kleur. Er hangt gewoon een feestje boven mijn hoofd en er valt confetti op mijn wang. Het valt me nu pas op. We hebben wat te vieren die roos en ik, besef ik me. Want ineens zie ik het lullige struikje van ooit weer voor me, nu veranderd in een volwassen roze wolk.

Ooit plantte ik het struikje in de tuin met de verwachting van zo’n klimroos, zoals je ziet in een Engelse cottage tuin. Overvloed! Je kent ze wel, van die dromerige tuinen waar alles ogenschijnlijk haar eigen gang mag gaan, maar waar wel degelijk een plan achterzit, het plan van zo’n dame met de Schotse kilt en de rozenmand.

Bij mij ging het anders; elk voorjaar kwamen er 3 sprieten met een paar roosjes in de zomer tevoorschijn, spannender was het niet. Die sprieten gingen wel alle kanten op, maar van een grote struik kwam het niet. Laat staan van een grote roze wolk. Elk jaar maakte ik met ferme greep de roos weer met de grond gelijk, want met die magere sprieten kwam ik niet ver, dus weg ermee.  Tot er 5 jaar geleden iets opmerkelijks gebeurde..

Ik stond weer zuchtend klaar met de grote snoeischaar om die uitlopers die alle kanten op gingen weer eens even helemaal terug te dringen voor de zoveelste keer. Maar halverwege stopte de schaar plotseling…en bleef een beetje in de lucht hangen. Een raar gevoel in mijn maag maakte zich meester. Wat was er aan de hand?


Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg



Bovenstaande quote flitste door mijn hoofd en ik realiseerde me dat dit jaarlijkse  ritueel nog heel lang voort kon zetten. Terwijl het veel meer helpend zou zijn om de vraag te stellen wat de roos nodig had  om te groeien naar volle bloei, toch?

En toen…
En zo ging ik de roos met andere ogen zien en trok vergelijkingen met mezelf en mijn processen. Zo ook met de mensen om me heen. Ineens zag ik heel beeldend wat ik al die tijd had gedaan: De roos geplant en vol verwachting en ongeduld wachten. En toen de groei eindelijk kwam, maar niet zoals ik het wilde, stond ik ongeduldig te tikken met mijn tuinlaars of dat ding een beetje vaart kon maken. En op het moment dat de uitlopers hun weg zochten en nog steeds geen volle bloei gaven,stond ik klaar om de boel een kopje kleiner te maken.

Ik vroeg me ineens af of de basis wel fijn was voor de wortels.
Stond de plant wel op de juiste plek om tot volle bloei te komen?
Had de bodem soms wat voeding nodig?
En die enorme lange uitlopers… waren die nu echt zo dun of wilden ze graag ver rijken? Zochten ze misschien het licht?
En zou het fijn zijn als ze gewoon wat steuntjes langs de muur zouden krijgen? Zodat de energie niet in het staande houden zou gaan zitten, maar in het ontspannen groeien?

Ontspannen groei, gesteund voelen op een paar plekken en weten dat je juist daardoor je eigen weg kunt gaan. Omdat de basis veilig, stevig en vol ruimte is naar volle bloei?

Ik dacht dat hulp belemmerend voor mijn manier zou zijn, een braaf groeiende roos binnen de perken. Maar door die paar steuntjes kon ze JUIST haar eigen gang gaan en welig tieren en rijkelijk bloeien.

3 Opbinddraadjes waren er nodig, niets meer en niets minder. En zo doe ik het ook. Steeds 3 opbinddraadjes om me verder te helpen, zodat ik kan bloeien op mijn manier in mijn ware kleuren. Die opbinddraadjes zijn er niet om de roos te beperken, maar om te steunen, alle ruimte te nemen die er is om kleur te bekennen.


Dus wees niet bang dat er niets van je overblijft als je steun zoekt. Hulp vragen werkt zelfs dubbel. Je geeft de ander de kans iets voor je te doen, je ontdekt jezelf en je talenten weer als je basis stevig is en je daar niet over na hoeft te denken, maar heerlijk mag geuren, groeien en bloeien en je richten op de zon en de hemel.


Zo laat ik me in mijn groei en bloei nu steunen door een coach om me bij de les te houden, een fijn programma waar ik me aan commit en maak ik gebruik van de sprekende kleuren die mijn intuïtie me ingeven daar navigeer ik op. Ze zijn mijn innerlijke tomtom.

Roze staat voor zachter zijn voor jezelf en genieten van wat je allemaal al doet, helpt je met hulp vragen. Je mag het zelf doen maar het hoeft niet perse alleen en roze helpt je bij het tonen van kwetsbaar voelen, zonder masker en minder stoer.

En wie of wat zijn jouw opbinddraadjes? Weet je ze?

Wil je direct met deze inspiratie aan de slag en ben jij klaar voor die volle Bloei en klaar met niet weten welke kant op? Op zoek naar die coach of het programma, kijk dan HIER en kies voor jouw persoonlijke groei en straks in volle bloei programma.

Met Lie(f)s

Facebook
Pinterest
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nog meer verhalen

Post van Anne-Lies

Spice up your life, dear en ontvang mijn Lie(f)sBrief met enige regelmaat op je digitale deurmat. Meld je hieronder aan dan ontvang je binnenkort kleurrijke post.