Een verhaal over vertrouwen. Wil je met me blauwen?

Voor een leven vol vertrouwen

Het is zaterdagmiddag, in de tram gezellige drukte, mensen met tassen vol nut. Dan komt zij binnen. Ze krijgt alle aandacht. Vooral van die leuke jonge vent naast me. Terecht. Want ze kijkt zo fris en onbevangen de wereld in.  Een meisje dat je met plezier naast je laat zitten en dat vast een gesprek met je begint. Een gesprek dat zal gaan over het weer of iets anders luchtigs, maar absoluut niet vluchtig. Met haar blauwe ogen luistert ze naar je verhaal én naar de ruimte tussen de regels. Bij het park stapt ze de tram uit. In haar blauwe slobbervest en blauwe All Stars. Vol vertrouwen, omdat ze weet en voelt dat het goed is.

Vroeger was er vertrouwen

Maar dat is niet altijd zo geweest. Oh nee, haar jaren op de middelbare school waren een kwelling. Vriendinnen waren er wel en thuis was ook alles goed, maar ruimte voor haar verhalen en voor wat ze voelde, was er niet. Haar ouders hadden een groot bedrijf en allebei een groot hart, maar niet het besef van wat hun dochter nou zo specifiek nodig had, waarvan zij ging groeien en tot volle bloei kwam. De prestatiedruk op school was enorm en liet haar weinig vrijheid tot dagdromen, haar allergrootste passie.

Het liefst zat ze op mooie dagen op de oude houten schommel bij oma of op haar kamertje. En terwijl de wereld wellicht dacht dat ze aan het lanterfanten was, beleefde ze de mooiste dromen, schreef ze verzonnen verhalen in de lucht en tekende ze fantasiefiguurtjes waar een droedelmuseum groos op zou zijn.. In haar gedachten was ze vaak overzee, waar ze niet alleen de regisseur van haar eigen leven was, maar ook van kaskrakende feelgoodfilms.

Nietsnut

Hoe mooier het werd aan de binnenkant, hoe minder serieus men haar nam. Ze noemden haar de dromer, de nietsnut en dat voelde kwetsbaar en naïef. Haar allergrootste kracht, haar onbevangenheid en fantasie, werden lastpakken en verplaatsten zich langzamerhand  naar de achtergrond. Studie en serieuze zaken stonden aan het roer. Donkerblauw in zijn meest sombere vorm. Voor een sprankelend kind dat kon leven van de lucht en het leven lucht kon geven.

Haar veilige haven is er niet meer

Als oma overlijdt, raakt ze haar anker kwijt. Ze slaat los. Haar baantje bij de bakker verliest ze, haar vriendinnen bellen niet meer en ondertussen is haar vertrouwen ver te zoeken. Ze voelt zich in de war, onveilig en in de steek gelaten. Zonder zich er van bewust te zijn, bant ze helderblauw-, de kleur van dromen, creativiteit, vrijheid en zelfexpressie- uit haar leven. Ze wikkelt zich in het zwart om zichzelf af te schermen en afstand uit te stralen. Let maar niet op mij! Ze keert nog verder in zichzelf.

Studeren in de grote stad dat was pas spannend. Kon ze wel vertrouwen?


Ze gaat studeren in de grote stad en de enige plek waar ze haar fantasie vrij spel geeft is haar studentenkamer. Een veilige haven waar haar dagboek open ligt en waar dromen ongevangen zijn. De plek waar ze haar 21ste verjaardag alleen viert en geniet van de rust en de ruimte die hersenspinsels haar geven. Hier is het waar ze leert de ruimte voor zichzelf te nemen en vorm te geven aan haar creativiteit. Dat haar fantasie de wereld mooier kleurt begint ze nu te ervaren. Ze treedt beetje bij beetje naar buiten en trakteert de wereld op kleurrijke verhalen, vertelt vanaf een blauwe zeepkist.

Zo komt ze uit haar schulp en schalt haar stem

Zo komt ze uit haar comfortzone. Ze maakt elke zaterdagmiddag ruimte voor zichzelf op een overvol marktplein, zingt een liedje voor iedereen die het horen wil, maar meer nog voor zichzelf. Ze weet wat ze heeft te doen; haar creativiteit vormgeven, haar ziel en zaligheid de ruimte inblazen en laten meenemen door de wind.

Het leven lacht haar weer toe. Een sterk jong mens en het staat haar goed. Meer en meer durft ze zich te uiten en haar zelfexpressie groeit met de dag. Ze geeft het leven licht en lucht met haar fantasietekeningen, draagt inmiddels weer volop blauw, omdat ze er weer vertrouwen in heeft. Zij komt er wel, met de toekomst als kompas en blauw als favoriete kleur!

Met welke kleur ben jij gestopt of gestart op enig moment in je leven? En zou het niet geweldig zijn daar verandering aan te brengen? Te gaan staan voor dat wat in je leeft? Wat de bedoeling is? Eindelijk?

#Lichtblauw kleur van dromen, creativiteit, fantasie en sensitiviteit#Helderblauw kleur van communicatie, vertrouwen, zelfexpressie, creativiteit#Donkerblauw kleur van inzicht, serieus zijn en van orde

Met Lie(f)s

Facebook
Pinterest
Twitter
LinkedIn
WhatsApp

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nog meer verhalen

Post van Anne-Lies

Spice up your life, dear en ontvang mijn Lie(f)sBrief met enige regelmaat op je digitale deurmat. Meld je hieronder aan dan ontvang je binnenkort kleurrijke post.