‘What if home was not a house?’
“Alles in mij zegt nee. Elke keer als het weer tijd is om terug te keren naar huis, dan moet ik mijzelf bij elkaar rapen, net als mijn spullen in mijn backpack. Ik geef mezelf een peptalk. Maak lijstjes van wat fijn is aan thuis, koop een ticket en vlieg naar Schiphol. Met aan de ene kant heel veel plezier, omdat ik mijn geliefde weer ga zien en ook zo ontzettend veel tegenzin, omdat ik weet dat na de eerste week de eerste barstjes weer komen. Dat de eerste tekenen van onrust weer blijken. Nadat iedereen weer is gehugged en ik heel veel liefde heb ervaren, dan zit zij weer op mijn schouder. Ze vertelt me verleidelijke dingen over fijne reizen, mooie landen en culturen om te zoenen. Ze vertelt me dat ik het geluk daar kan vinden, ze vertelt me dat mijn werk heus overzee kan. En op een gegeven moment dan staakt ze het fluisteren, begint te zeuren om uiteindelijke schreeuwend en stampvoetend haar mening kenbaar te maken. Ze wil aandacht en ze krijgt het en mijn vingers hangen alweer boven cheaptickets.nl.”
“Toch is dat niet wat ik wil Anne-Lies” vertelt ze me in de spontane ontmoeting tussen de rijstvelden. “Ik wil dat het zachter kan, meer mijn bestemming vinden, ook al is dat niet in een mooi zonnig land, maar innerlijke rust als plek om te wonen. Wonen in mijn eigen hart, want nu weet ik niet hoe het daar is. Het staat zelfs for Rent. Weet je goed, maar uit vriendelijkheid en begrip voor mezelf en niet meer vanuit onrust vluchten. Een vlucht enkel nog om te boeken, niet om de benen te nemen. Hoe fijn zou dat zijn? Ik vind het geweldig wat jij over je werk vertelt en wil graag met jou kijken naar mijn onrust. Kan dat?”
Een prachtig persoonlijk verhaal
Ik vind haar prachtig en haar verhaal raakt me, want verhalen verhalen doe ik ook graag. Eerder om mijn grenzen te verleggen, te doen waar ik voor sta en om heel veel inspiratie op te doen om door te geven. Natuurlijk kan dat. En het kan vandaag gewoon hier op Bali. Niets maakt mij blijer dan kijken naar waar het vast zit en om daar beweging in te brengen. Dat de nare onrust, de steen in de maag niet zomaar een gevoel maar een signaal van je onbewuste is om naar te kijken. Kleur maakt wat onzichtbaar is zichtbaar. En dan kun je acteren, dan kun je door en een plan maken om beter in je vel te zitten. We hebben een afspraak gemaakt, gelijk hier op Bali, want dat is een van mijn verlangens: werken en helpen, locatieonafhankelijk, direct daar waar nodig is.
Samen op pad?
Ik help jouw op weg! Ik leer je te luisteren naar je innerlijke tomtom en reis een poosje met je mee zodat je op koers bent en je eigen weg vaart. Route plannen? Meld je aan via info@bloei.biz en ik geef binnen 24 uur een antwoord.
Met Lie(f)s
