Ik zit met een aantal studenten van de opleiding Kleuren van Geluk in gesprek over kleurpsychologie als een van hen de volgende vraag stelt: “Hoe leg ik het uit, Anne-Lies? Hoe vertel ik dat ik leer meer taal en woorden te vinden voor mijn ondergesneeuwde gevoelens en dat ik daar een blijer en lichter mens van ben geworden? Hoe vertel ik dat kleurpsychologie me daarbij helpt. Dat ik transformeer en veel beter weet welke kant ik op wil met mijn leven. En dat niet alleen, want dat ik ook niet langer twijfel, maar knopen durf door te hakken. Hoe vertel ik hoe het werkt: de invloed van kleur op ons leven? En dat die taal magisch en helpend is. Hoe dan?”
Ik snap haar zo goed en ik neem haar – en jou nu ook – mee naar een verhaal aan het begin van mijn carrière in Bloei! Zo voelbaar fijn wat er allemaal gebeurde, maar hoe dan?
File
Het is een woensdagochtend vroeg, lekker op tijd van huis op weg naar een afspraak ergens in het land. Ik ben er klaar voor en met mij nog vele vroege en vreemde vogels. Ik ben de stadsgrenzen nog niet voorbij en daar duikt hij op, dreigend, met rode felle lichten en net als je hem niet meer verwacht. De file. Mijn Fiat Panda werkt zich kranig door het gas-remmen heen en is blij dat er ook nog een verkeerslicht komt en we gewoon helemaal stilstaan. Kan het motortje even bijkomen. Totdat we weer mogen rijden. Helaas, dat zit er voor vandaag helemaal niet meer in, dat rijden. Ze is er klaar mee!
Ik ga midden op het kruispunt staan
De andere automobilisten hebben dat ook in de gaten en laten blijken dat ze het niet eens zijn met het oponthoud. Vet toeteren, maar de Panda trekt zich er niets van aan. Ik bewonder altijd een eigenwijze, maar nu even niet. Ik stap uit en moet de auto duwen, dwars over het kruispunt en dat is geen kleinigheidje. Al helemaal niet omdat het een beetje schuin oploopt. Goed, ik ga midden op het kruispunt staan en maak met grote handgebaren duidelijk dat ik wel een beetje hulp kan gebruiken. Niets! Zelfs de dame achter me – waarmee ik via mijn achteruitkijkspiegel dacht een band te hebben opgebouwd – kijkt opzij.
Dus daar ga je dan: auto in zijn vrij, duwen en oversteken in je uppie. Uiteindelijk stapt een humeurige meneer uit om me te helpen. Al vrij snel wordt me duidelijk dat ik niet de oorzaak ben van zijn woede, maar zijn medeweggebruikers. Ik moet zeggen: hij heeft een kleurrijk taalgebruik.
Er komt een politiebusje aangereden
Eindelijk staat de Pamda aan de zijkant van de weg en ik bel mijn vrienden van de ANWB. Terwijl ik in mijn kapotte auto zit te wachten op de mooie gele bevrijdende wagen, komt er vanaf de andere kant een busje aangereden. Politie. Yeah! Die komt me natuurlijk helpen, want de Wegenwacht heeft het druk. Blij en opgelucht, de redding is nabij. De agent stapt uit en met een bars gezicht maant hij mij uit te stappen. “Wat is er aan de hand? U snapt toch wel dat het hier veel te gevaarlijk is om in de auto te blijven zitten. Rijbewijs!”
Dat is toch bijzonder, want ik sta hier met pech en ben hulpbehoevend. Hij kan ook even een sleepwagen voor mij bellen. Ik moet hier weg. En snel, zegt hij. Oh.
Workshops in kleurpsychologie?
We wachten zo’n tien minuten in de ongemakkelijke stand. Ik heb alle beleefdheden wel gehad. Maar dan wijst hij naar de belettering op mijn auto: Bloei! Workshops en coaching in kleur. “Was je nu op weg naar een workshop?” “Yep! Godzijdank draaien ze het programma om en heb ik wel even.” Hij is nieuwsgierig: “Wat doe je dan eigenlijk? Ik weet niet wat ik me er bij moet voorstellen.” Terwijl ik langzaam begin te smelten, sowieso omdat het nu richting mijn passie gaat en ik hem een ‘college kleur’ kan geven langs de kant van een druk kruispunt op een drukke dag, maar ook omdat hij toch zijn best doet. Ik zie dat zijn frons ook minder wordt. Maar zich een voorstelling van een workshop kleur maken blijft lastig, hoezeer hij ook zijn best doet (de workshop ‘Kleur en een goed humeur’ ga ik hem nog aanbieden).
De uitstraling van een autoriteit
Ineens heb ik het! En het ijs verdwijnt. De meest mooie agentenglimlach verschijnt als ik hem een voorbeeld geef. “Zie nu zoals je hier staat, met je uniform, pistool, robuuste houding en de uitstraling van een autoriteit. Stel nou dat je uniform niet donkerblauw maar zachtroze zou zijn?” Ik zie hem ontdooien en glimlachen; we begrijpen elkaar.
Kleurpsychologie
Kleurpsychologie is een taal en tool die jou helpt je plek te vinden en te voelen en jou de mogelijkheden geeft om daar te gaan staan, met verve en zelfvertrouwen. Voorbij de inschikkelijkheid en voor degene die Kleurpsychologie en het herschrijven van je levensverhaal serieus gaan nemen en tijd vrij maken voor zichzelf, zodat je weer bij je gevoel komt en weet wie je bent. Klik hier voor meer informatie en schrijf je in!
2 Responses
Anne -Lies,
Wat schrijf je leuk!!!
en ” Zij van Bloei” en “Lie(f)s”
zo mooi gevonden.
Nu ga ik me verder verdiepen in wat je eigenlijk doet, met kleur.
Lieve, Groet
Wat een heerlijk compliment! Ik stuur je even de liefsbrief dan kun je alles makkelijk vinden in de vorm van verhalen en de opleiding