Vandaag heb ik al heel vroeg een intakegesprek (kleurcoach) met een voor mij nog onbekende vrouw. We spreken elkaar via Zoom en ik vind het een heerlijke kennismaking. Ze heeft gegoogled op: Iets met kleur. Al
Wat covid-19 doet met onze vriendschap ‘’Ik ben eigenlijk best blij dat ik haar nu niet meer zie. Het geeft gewoon rust Anne-Lies.’’ We hebben een prachtig gesprek over vrij maken. Loslaten en met name oude
Ga je nog een blog schrijven over de betekenis van de kleur van je mondkapje, Anne-Lies? Ga ik dit werkelijk doen? Een blog schrijven of mening geven over de vraag: Wat is de betekenis van
Al weken heb ik een sluimerend gevoel van onrust. Ik kan de vinger er niet op leggen, geen woorden voor, dus laat ik het maar een beetje. Het zal zich zoals altijd wel laten zien
Ze kijkt naar haar spiegelbeeld in het natte raam van de eerste klas coupé van de trein. Het is er kalm, bijna sereen. Alleen de lucht van natte wollen kleding geeft een teken van het
Is dat nou werkelijk waar, dat als je de muur roze verft dat je dan beter voor jezelf zorgt? En dat als je gele bloemen op tafel zet, dat je zelfvertrouwen met sprongen stijgt? Dat
We lopen in het bos en ik geniet van het zonlicht dat via de gekleurde blaadjes op ons gezicht schijnt. Happy herfstgedachten ploppen op, zoals de eerste losse blaadjes dansen als confetti. Wat een intiem
Durf jij de andere kant op te kijken? Hoe kleursymboliek mij altijd verder helpt mijn dromen te vertalen vertel ik je in dit volgende verhaal: Daar stond ik dan, helemaal in het wit gekleed met
Er zijn van die woorden waarvan je direct al het idee hebt: dit gaat niet leuk worden! Zoals deze: helpdesk bellen? Niet leuk, toch? Ik weet bij voorbaat al dat ik roze in de buurt
Kleur helpt mij op de reis door mijn leven. Als ik nu kijk dan is er weer veel ruw werk gedaan! De pijnlijke stukken, als knoesten in de bodem van mijn bestaan, de weg van
Stel je eens voor dat je in het ochtendgloren zit met de prille zonnestralen op je gezicht. Het is nog heel vroeg, je huisgenoten slapen en terwijl je je zijden kimono dichter trekt en een
Ik zie het haar doen. Steeds weer die oneindige weg achteruit beleven. Sterker nog: niet lopend, maar op haar knieën, voorover gebogen, eenzaam afscheid nemend van het verleden. Intens verdrietig, zonder kleur en gesloten. Ik